Graduation Festival Willem de Kooning

Op het terrein voor de loods heerst een ontspannen sfeer. Het werk van vele maanden hangt binnen, eindelijk tijd voor de studenten om te relaxen in de zon. Ik raak al gauw aan de praat met Marylene Rutten, gepassioneerd fotografe. Winnares van de drempelprijs 2012, deze wordt namens de gemeente Rotterdam uitgereikt aan de meest veelbelovende afgestudeerden van de Willem de Kooning Academie. Vol trots laat ze haar werk zien. En terecht.

De foto’s zijn spannend, realistisch, maar toch klopt het niet. Is dat been nou afgezaagd? Hoe komt die arm op zijn rug? Intrigerend werk. “Ik maak digitale foto’s die ik op de analoge manier benader. Photoshop gebruik ik alleen om het beeld aan te passen zoals dat ook in een doka kan. Denk aan uitsnijden, contrast bijstellen, kleine vlekjes weghalen. Voor de rest laat ik het beeld zoals het geschoten is. Realistisch en surrealistisch tegelijk, maar altijd echt.”

Momenteel heeft ze een uitdagende baan als manager van drie horecabedrijven. De vastigheid naast het fotograferen vindt ze erg belangrijk. Daarnaast probeert ze als fotografe aan de slag te gaan, ze zou het super vinden om ooit een boek uit te geven met allemaal foto’s. Commercieel zou ze absoluut niet willen fotograferen. “Ik heb dat tijdens een stage gedaan en dat past niet bij me. Ik voel me dan een soort slaaf”, aldus Marylene. Op de vraag of ze dat gevoel niet in de horeca heeft moet ze even nadenken. “Nee dat heb ik daar niet. Ik vind het heerlijk om met service en gastvrijheid om te gaan. Geen idee waarom ik dat daar anders ervaar.” Wanneer ik opper dat het wellicht is omdat fotografie dichter bij haarzelf staat, beaamt ze dat. “Ja dat zou inderdaad kunnen, er zit heel veel van mezelf in de foto’s.”

ECHTHEID
Die echtheid is een terugkomend thema op het Graduation Festival. Ik loop tegen een zwart hokje op waar groot opstaat; same same, but different. Het duurt even voordat ik door heb wat de fotografe, Merel Brugman, hiermee wil zeggen. Op de buitenkant van het zwarte hokje zijn foto’s en kaarten uit Thailand geplakt, met Facebook reacties eronder. In combinatie met kofferlabels en tickets kan dat maar één ding betekenen; ze heeft een reis naar Thailand gemaakt. Wanneer ik het hokje in loop besef ik dat niets minder waar is. De foto’s zijn allemaal in Nederland gemaakt. Door de berichtjes en foto’s die ze op Facebook heeft gezet hebben al haar online vrienden gedacht dat ze op reis was. De boodschap is duidelijk.

Jiske van Gaalen (graphic designer) zet de samenleving op hele andere gedachten. Ze ontwerpt een collectieve en mobiele supermarkt welke 2025 gelanceerd wordt. Dan is iedereen klaar met het kapitalisme en massaproductie denkt ze en wil iedereen zich meer inzetten voor hun gemeenschap. De zelfvoorzienende bus is uitschuifbaar en kan op veel plekken in Rotterdam West neergezet worden. Als men lid wordt betekent dat korting op de producten, maar dan moet er ook mee geholpen worden als vrijwilliger. Niet handig met een kassa? Niet getreurd, gewoon doen waar je goed in bent, want ook designers, automonteurs of vakkenvullers zijn van harte welkom. Alles voor nieuwe banden, beter contact in de buurt, werkgelegenheid, educatie en gevoel van samenhang.

Groen eten en saamhorigheid spreekt Marthe Verweij ook erg aan. Zij stelt een samenwerking tussen de gemeente Rotterdam en Intratuin voor. Onder de naam ‘Ik eet mee’ organiseren zij samen een oogstfeest waarbij buurten samen zaaien, oogsten en eten.

WEGGEDRUKT
Joline van den Oever maakt een wardrobezine, een magazine met haar eigen kleding. Op deze manier herontdekt ze haar eigen garderobe en beseft ze wat voor coole dingen ze in de kast heeft hangen. De foto’s zijn vaak humoristisch, droog en een tegenhanger van de commerciële in lifestyle bladen.

Thema’s als verkoop van zuurstof (onbeperkt voor slechts € 4,95), affiches die vertellen wat je wel en niet mag fotograferen en Pepperspray Cop (the online protest) komen langs voordat ik achterin bij Advertising kom. Opvallend is het kleine bijna weggedrukte hoekje waar deze 40 toekomstige art directors presenteren. Hebben andere studierichtingen vele vierkanten meters ter beschikking, deze studenten presenteren half over, onder en boven elkaar. Terwijl de witte wand mét spotjes aan de overkant helemaal vrij is.

SOCIAL MEDIA
Ze kregen vier opdrachten waarvan ze er twee moesten presenteren, zo vertelt Nik Sluijs. Allereerst moesten ze een nieuw product verzinnen wat een samenwerking is tussen twee bestaande merken en hiervoor een introductie campagne ontwerpen.
Samen met teammaatje Nanette Visser bedenkt hij ‘Brush party’, geproduceerd door Wii en Oral-B. “Veel kleine kinderen vinden tandenpoetsen stom of moeilijk. Ouders die de ‘Brush Party’ voor hun kinderen kopen zijn van het gezeur af. Met een speciaal opzetstuk tover je een Wii console om in een tandenborstel, download vervolgens de speciale game en poetsen wordt weer lachen!”, vertelt Nik enthousiast.

Als tweede opdracht presenteert het team een campagne voor Sire. Door social media praten we minder met elkaar, de boodschappen worden korter en de antwoorden steeds minder onderbouwd. Het mobieltje gaat overal mee naar toe en zorgt voor veel afleiding. Nik en Nanette lanceren een nieuw sociaal netwerk genaamd Live, veel beter dan alle andere social media bij elkaar. Wanneer het gedownload wordt blijkt dat er helemaal geen nieuw netwerk is, maar ziet de nieuwsgierige zichzelf in de camera, als raam naar de werkelijkheid, met de tekst: Het leven is een sociaal netwerk. Leg je telefoon weg in gezelschap.

Volgens Nik hoeft reclame niet te voelen als reclame. Bijvoorbeeld door het positief en functioneel te maken, denk aan apps, entertainment of games. Het werkt beter maar is ook veel leuker dan schreeuwerige traditionele reclame. Tegenwoordig kan alles reclame zijn, een ludieke stunt kan door de media opgepakt worden en daardoor veel aandacht krijgen. De oude regels gelden niet meer.

TE LAAT
Bureaus die interesse hebben in dit team zijn helaas te laat, twee weken terug heeft het creatieve team getekend bij N=5 in Amsterdam. Hier hebben ze stage gelopen en ook tijdens het afstuderen gewerkt. Dat de bijna 300 afgestudeerden voor nieuwe inspiratie zullen zorgen is wel duidelijk. Met zoveel stijlen en diverse visies zit er voor veel bedrijven talent bij.

Tot en met vrijdag 6 juli is de expositie iedere dag van 11.00 – 19.00 uur te zien in de Fenixloodsen te Rotterdam.