2012. Het jaar van de Gangnam Style. En mijn eerste ADCN nominatie. Als kersverse junior stond ik vooraan in de Club ADCN en schreeuwde mijn longen eruit toen onze case voorbij kwam. En met mij de hele fucking zaal.
Wat een gevoel. Dat de gevestigde orde op zo’n fijne manier zo’n jong eikeltje als ik in hun armen sloot. Ik hoorde erbij, mijn ideetjes deden ertoe. Een heuse Lamp won ik pas het jaar erop maar de eerste prijs was binnen. Ik was apetrots op mijn ADCN nominatie. Dankzij jullie.
Fast forward naar gisteravond. De eerste nominatie werd bekendgemaakt en de hele zaal zweeg als het graf. Mijn hart brak. Ik heb er toen met een aantal vriendjes kutgrapjes over gemaakt ('Hoort bij de nieuwe huisstijl'). Enerzijds wil ik daarvoor mijn excuses aanbieden. En anderzijds helemaal niet.
Want ik ben niet asociaal dat ik flauw reageer op dat niemand van zich liet horen. Jullie zijn asociaal dat je niemand anders een beetje glorie gunt. En als je het ze wel gunt, je dat niet gewoon laat horen door als een idioot door die zaal te balken.
Jaloers op JWT?
Gunnen we het elkaar dan echt niet meer? Zijn we zo jaloers op JWT dat we het liefst boe roepen bij de zoveelste nominatie voor The Next Rembrandt? Of hoort het echt bij ons nieuwe imago? Zijn we nu zo cool en internationaal dat een beetje applaus ‘beneden ons’ is geworden. Zijn we daar te sjiek voor met ons nieuwe logo?
Ik in ieder geval niet. En bij de Awards Night sta ik dan ook weer bij elke lamp als een onvervalste Hollander te joelen. En ik ga extra dicht bij de mensen staan die het ook dan nodig vinden om te zwijgen. Of erger nog, er doorheen te lullen.
Ook al zitten we dit jaar met zijn allen onderuit in Carré, ik kom op je schoot zitten en ik schreeuw uit volle borst in je gezicht tot jij het die ander net zo hard gunt als vroeger. Of het nou zijn of haar eerste lamp is of de zoveelste.
Diegene heeft daar voor geleden. En het applaus is deel van de beloning. Zeker als de nominatie het enige is dat ze in de wacht gaan slepen. Die kans hebben we helaas verpest. Maar iedereen die op 13 april het podium op loopt zal zich een heuse Leonardo DiCaprio voelen. Omdat ze erheen lopen onder oorverdovend applaus. Toch?
Dankzij jullie.
Marten Meijboom is copywriter bij The Oddshop
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!