Angst 6
Ik ben eigenlijk een oude vent van bijna vijftig en, je voelt me waarschijnlijk al komen, ik ben angstig om tegen de dag aan te botsen dat ik te oud ben om reclamefilms te maken of te bedenken. Ik zie rond mij heel veel jong bloed, creërend en filmend talent, volbloeden, met hun aderen vol epo, onhoudbaar ook, en spannend om bezig te zien. Nu, als ik dit zie, dan moeten anderen dit ook waarnemen. En, dan zie ik ze staren/gapen naar mij, naar mijn rimpels, mijn grijs haar, mijn stugge kop vol moeilijkdoenerij en ik zie ze bijna denken: Wat heeft die oude vent ons nog te vertellen? Wat kan hij ons nog bijdragen?
Ik weet het niet.
Wat in godsnaam kan ik nog betekenen in reclame? Ik zou het echt niet weten, want laat ons eerlijk zijn: heb ik het allemaal al niet meegemaakt? Vanuit een jong veulen bekeken kan ik me best voorstellen dat dit absurd lijkt, meer zelfs, belachelijk moet het overkomen, zo’n ambitieuze vent van vijftig.
Ik HAAT het om ouder te worden en met die angst te leven.
