Melodrama

Stel je voor: je hebt net een originele, op maat gesneden en ook nog humoristische serie geproduceerd met Jochem de Bruin. Je maakte een briljant pluspunt van hun boerenafkomst en je trok lekker lange neuzen naar de dikke poeha-banken van de concurrentie. Het was niet alleen helemaal raak, het was ook nog eens hartstikke leuk. Veel beter kun je niet worden.
Blijkt ineens dat jouw sympathieke boerenopdrachtgever net zo’n patser-bobo is als al die anderen. Hij steekt niet alleen geld in gedopete wielrenners, maar ook in hakkie-meisjes met pin-up potentieel. En meer dan dat: hij wil dat je haar in zijn reclame gebruikt. Dat je Jochem ombouwt tot Fatima de Melo.
In de reclame tippelen mensen altijd op de jongens die net weer een geinige Centraal Beheer hebben bedacht. Of een nieuwe Cup-a-Soup. Maar de echte helden zijn toch nog altijd de goochelaars die de malste uitgangspunten aan elkaar weten te toveren. Meestal oogsten ze daar minachting voor, opgetrokken neuzen en schamper gelach. Ik vind dat wreed en onterecht.

Het is heus niet zo makkelijk om een hockeymeisje eigenhandig haar huis te laten opknappen terwijl ze vertelt over de voordelen van een Rabo-hypotheek. Je hoort de hersens van de makers bijna kraken als ze haar naar Portugal laten rijden waar (o wonder) bij de grens al alternatieve energie wordt opgewekt omdat Rabo daar wel eens wat in investeert.
E
n dan de absolute kroon op het werk: een klein meisje droomt dat ze ooit nog eens mee mag hockeyen met Fatima en haar vriendinnen. Waarna de pay-off zegt dat Rabo je dromen uit laat komen.
Rabo sponsort de hockeydames en dat zullen we weten ook. Hoe je dat geloofwaardig aan de commerciële boodschap plakt, dat zoeken jullie maar uit. Je bent toch creatief? Nou dan.
Goed, ik kan me voorstellen dat u even moet braken. Maar intussen hebben ze het toch maar weer gelapt, onze creatieve jongens. Adverteerders mogen het zo gek verzinnen als ze willen, wij van de reclame bakken er altijd weer iets moois van.
Oké, de soufflé is in elkaar gelazerd en de chocolademousse is van beton. Maar sinds wanneer weet het klootjesvolk nou wat lekker eten is?