Ik ga nooit meer naar het SAN Gala

‘Beste Theo,

Na het SAN Gala ben ik op doktersvoorschrift twee weken naar een Tibetaans klooster gestuurd om te herstellen van mijn driftaanval op het gala van 2012 op 24 mei.

Ik heb nu pas weer de beschikking over mijn computer en daarom deze verlate ingezonden e-mail.
Als directeur van een reclamebureau zijn de vakmatige hoogtepunten op één hand te tellen. Het jaarlijkse SAN Gala was zo’n hoogtepunt. Toen ik in de auto wilde stappen voor de uitreiking op 24 mei 2012 vroeg mijn vrouw of ik geen smoking aan moest. Mijn vrouw en ik zijn al heel lang getrouwd en zij kon zich de eerste gala’s nog goed herinneren.

Het SAN Gala was heel belangrijk voor mij en voor heel veel andere reclamemannen en vrouwen.

Het SAN Gala is het SAN Gala niet meer.

Alle winnende campagnes blijken gemaakt te zijn door minimaal 4 bureaus en, waarschijnlijk om het teamgevoel te stimuleren, verschijnen er per opdrachtgever en per bureau minstens 6 personen op het podium om de prijs in ontvangst te nemen. Als iedereen belangrijk is dan is niemand belangrijk.

De prijs voor de meest consistente campagne door de jaren heen voor Volkswagen wordt door 26 leuke meisjes en jongentjes van DDB giechelend in ontvangst genomen die maximaal twee jaren op het account werkzaam zijn.

Terwijl de eenzame opdrachtgever terechte waardering uitspraak voor de langstlopende relatie in reclameland ontbrak de echte top van DDB op het podium. Of ze waren onzichtbaar achter al die leuke meisjes en jongentjes.

Maar het ergste komt nog Theo.

Nee, nee, geen kritiek op de presentatie, het eten en het entertainment want klagen daarover hoort bij elke reclamemanifestatie, bij de ADCN, de Effies en de Gouden Loekies.

Wat heel erg was en beschamend was de uitverkiezing van Wieden + Kennedy als bureau van het jaar.

Ten eerste was de erkenning van Wieden + Kennedy veel te laat.

Ten tweede, geen enkele Nederlandse opdrachtgever kent of werkt met Wieden + Kennedy.

Ten derde, Wieden + Kennedy heeft nog nooit ingezonden voor de SAN en had ook helemaal geen zin in het Gala.

Ten vierde vergeet iedereen dat het vestigen van grote internationale bureaus in Amsterdam geen creatieve keuze maar een belastingtechnische keuze is.

Ten vijfde waren er twee Nederlandse kandidaten, BSUR en LEMZ, die als Nederlandse bureaus internationale furore maken en die in de ogen van vele aanwezigen recht hadden op de erkenning van het bureau van het jaar. Wat een eerbetoon aan Jan of Willem, twee mannen die een bureau inspirerend en succesvol leiden in deze moeilijke tijden, zou dat geweest zijn. En wat een voorbeeld voor alle talent in de zaal.

Want de grootste eer is voor een bureau in Nederland, door adverteerders van Nederland verkozen te worden tot beste bureau van Nederland, werd plichtmatig in ontvangst genomen door drie verveelde en vermoeide, waarschijnlijk door een jetlag, mannen en een vrouw.
Geen enkel feest gevoel, geen Champions League enthousiasme, niets. Gewoon met de bus naar huis. Het bureau van het jaar? Het SAN Gala? Een verplichting.

Beste Theo, ik ga nooit meer naar het SAN Gala. Mijn vrouw weet er al van.
Ga nou niet denken, die Tukker is oud en snapt het niet meer of is jaloers. Geloof me, met mij gaat het heel goed.

En met Roorda ook.

En ook bij Roorda werken jonge meisjes en jongemannen. Sterker nog, ze zijn de baas.

Het SAN Gala dreigt dezelfde weg te gaan als het Eurosongfestival. Niemand in Nederland kijkt en een onbekende zangeres uit een vreemd land wint.

Beste Theo, of jij en je collega’s zijn briljant en hebben met de verkiezing van Wieden + Kennedy de bureauwereld wakker willen schudden.

Of jullie hebben een geheim plan om langzamerhand het SAN Gala te veranderen in een online game met een eigen app voor creatieven onder de 21 gesponsord door Google.

Beste Theo, grote vriend, maak het San Gala weer exclusief.

Maximaal twee personen op het toneel vanuit het management van de opdrachtgever en van het bureau, gekleed in smoking of avondjurk, zonder eten en entertainment maar met de allure van een Oscaruitreiking, met ontroerende dankbetuigingen aan het eind, in twee uur tijd met daarna bier en wijn, in het Concertgebouw, gepresenteerd jarenlang door Twan Huys. Veel goedkoper, dus winstgevender en sneller.

Met als hoogtepunt de uitverkiezing van bureau van het jaar, overhandigd door de belangrijkste mannen vrouwen uit de historie van reclame Nederland, Giep Franzen, Pietro Tramontin.

Dan, Theo, zul je zien, wil iedereen weer naar het SAN Gala toe en zal de verkoop en verhuur van smokings en avondjurken spectaculair toenemen.

Met vriendelijke groet,
Je vriend Jan Oldenburger’