Daantje Dammers en Els van Kuppeveld: ‘Als we aan tafel zitten gaat het over óns vak’

Het bloed kruipt, deel 1. Waarom zijn toch zoveel familieleden vakgenoten? In deze nieuwe serie probeert Adformatie dat te ontrafelen. 

Opvallend veel familieleden - broer, zus, dochter, zoon, vader, moeder, neef of nicht – blijken vakgenoten in de marcombranche. In deze nieuwe serie komen ze aan het woord over waarom ze dezelfde branche hebben gekozen, wat ze van elkaar kunnen leren en waarin ze op elkaar lijken. Een idee van Els van Kuppeveld, zone manager bij Havas Lemz. Zij trapt deze serie dan ook af, samen met haar dochter Daantje Dammers, voorheen accountmanager bij Alfred en nu head of account bij Natwerk.


Wie ben je en wat doe je?
Els: Moeder van dochters Daantje en Jip, Zonemanager bij Havas Lemz. Een oude rot in het accountvak met een overdosis working power. Begin graag vroeg en overval collega’s graag meteen bij binnenkomst met ideeën of vragen. Mijn te grote verantwoordelijkheid speelt me af en toe parten. Mag en kán veel meer vertrouwen op zelfsturing.

Daantje: Ik ben 28 en sinds mijn 22e werkzaam in de reclame. Begin mei de overstap van Alfred naar Natwerk gemaakt en sinds 1 juli ben ik hier Head of Account. Sinds mijn accountstage bij Saatchi & Saatchi weet ik: dít is mijn vak. Mijn werkomgeving. Dit wil ik. En dat is tot op de dag van vandaag zo.  

Hoe ben je in het vak terecht gekomen?
Els: Ik werd ooit door Walter van der Mee aangenomen bij herenbureau Prad (huidige Publicis One) als AE. Daar ontdekt hoe geweldig het accountvak is. Nodigde mezelf na 5 jaar Prad uit bij Bart Kuiper en Hans van Dijk die samen met Jack Schouten bureau Kuiper&Schouten begonnen. Vroeg hen of ik ze moest aanmoedigen langs de lijn, of mocht meespelen. Het werd het laatste. Daar ontdekt wat we dagelijks kunnen leren van grootse creatieven (én hoe je goed met hen samenwerkt…). 
Vervolgens jarenlang als een van de eerste account freelancers gewerkt, toch terug naar Publicis waar ik als Head of Publicis Dialog de activatietak leidde en nu bijna 3 jaar bij Havas Lemz. Mijn mazzel is dat ik altijd met talentvolle collega’s werk. 

Daantje: Ik kan natuurlijk moeilijk ontkennen dat ik voor het eerst in aanraking kwam met de reclamewereld door mijn moeder. Ging tijdens vakanties al mee om daar te ‘werken’: internetten (mocht thuis niet altijd) en gratis blikjes uit de automaat halen. En natuurlijk kijken op alle afdelingen. Toen ik stage ging lopen wilde ik mij ‘afzetten’ en iets anders gaan doen dan mijn moeder. Maar toch werd dat Saatchi & Saatchi. Daar ontmoette ik Marieke de Koning die later managing partner van De Reclamefabriek (toen nog van Roorda) werd. Deed mijn afstudeeronderzoek daar en ging er direct na mijn afstuderen aan de slag. Na 2,5 jaar was het tijd voor Roorda; grotere campagnes met o.a. ook TV. Klein jaar later, na heel veel geleerd te hebben en bestuurslid te worden van RA*W, kwam Alfred voorbij. Liefde op het eerste gezicht, want Alfred houdt van reclame en Daantje ook. 

Toch heb ik nu weer een volgende stap gezet. Andere dingen leren bij een kleiner, maar groeiend bureau met ander type klanten en campagnes. Natwerk! Een functie met meer verantwoordelijkheden. ik houd me bezig met bestaande accounts, pitches, ben betrokken bij de hele operatie en stuur het accountteam aan. Heel gaaf om echt dicht op het ondernemen te zitten en daardoor medeverantwoordelijk te zijn voor de groei van het bureau. Ik wil dagelijks leren, beter worden en zo groeien. Deze stap naar Natwerk hoort daarbij.

Is het een voordeel dat je familie in het vak hebt?
Els: Voor mij is het vooral intens leuk, voor onze verdere familie vast minder… Zodra dochter Daan en ik aan tafel zitten gaat het over óns vak. Wij hebben het leukste vak van de wereld en dat zullen ze weten. Heb Daantje lang gezegd in godsnaam bijvoorbeeld rechten te gaan studeren, maar ja… Bloed Kruipt Waar Ut Niet Gaan Kan. Daan als vakgenote houdt me jong én scherp. Door haar enthousiasme als bestuurslid bij RA*W, werd ik RA*W mentor van twee getalenteerde producers. Heerlijk om te doen!
Leuk dus om met Daan ervaringen te delen, maar ook zeker goed om elkaar af en toe strak te trekken. ‘Het is maar werk hè’… Grijnzen naar elkaar, blijven bij ons standpunt en dat is goed.

Daantje: Dat is zeker een voordeel. Je begrijpt elkaar. Voor hulp of advies zijn weinig woorden nodig. Nadeel is dat het soms ook ongevraagde adviezen zijn, terwijl je dan alleen een luisterend oor nodig hebt. Maar het is moeilijk je mond houden als je de situatie herkent. Daarnaast kan ik mijn moeder niet voor de gek houden als ik te vaak overwerk. En inderdaad, voor mensen om ons heen is het minder. Mijn zusje Jip zeurt er nooit over, maar als ik haar was zou ik er gek van worden. 
 

Els van Kuppeveld: 'Er is één afspraak: over new business wordt niet gesproken'

 

Wissel je ervaringen uit?
Els: Dagelijks. Er is één afspraak; over new business wordt niet gesproken. Nooit. Wél zodra één van ons het account gewonnen heeft. We varen wel op adrenaline en uiteindelijk endorfine. Denk dat we daaraan beiden verslaafd zijn.

Daantje: Zeker ja. Er gaan (bijna) geen dagen voorbij dat we het er niet even kort over hebben. Al is het maar ‘Hoe was je dag’ of ‘Daan, zit je nou nog te werken?’. En inderdaad new business daar praten we niet over, tenzij het openbaar is welke bureaus deelnemen. Maar niet over de inhoud uiteraard. Zo mocht ik een tijd geleden een kamer bij Havas Lemz niet in van haar.

Verschillen jullie visies op het vak of jullie functies wezenlijk van elkaar? 
Els: Ben natuurlijk benieuwd naar het antwoord van Daan op deze vraag. Mijn visie is door het samengaan van Havas en Lemz behoorlijk overhoop gehaald. In de positieve zin. Als accountbehandelaar miste ik regelmatig ‘het er toe doen’. Doordat Havas Lemz vanuit ‘meaningful’ denkt en opereert, doet het werk er niet alleen toe, maar jijzelf ook. Dat voelt goed! 

De functies van Daan en mij verschillen niet vind ik. Samen met een groep collega’s en opdrachtgevers campagnes ontwikkelen die het verschil maken. 

Daantje: Ik zeg regelmatig dat ik te laat ben geboren en die jaren had willen meemaken dat écht het gevoel hadden een bureau nodig te hebben. Communicatie is daadwerkelijk anders dan marketing. Een klantbriefing heeft ons, eigenwijze reclamedenkers, nodig. Houden wij vast aan de 1:1 vraag/briefing van de klant? Dan ga je als merk, product of campagne snel op in de massa. De klant meenemen in onze ideeën, hen overtuigen en met elkaar zorgen voor werk dat écht nieuw is, opvalt én simpel is, dat is key. Samen met creatie, strategie en productie aan de bak. Zij nadrukkelijk op de creatie en ik zorg met het team voor een vlekkeloos verlopend project. Van budget tot planning, niks is te gek. Denk overigens dat dit ook de mening van mijn moeder is.

Waarin lijken jullie op elkaar in het werk? 
Els: Wij beschikken allebei over het ‘Niets Is Onmogelijk’ gen. Gaan niet slapen voordat we weten hoe het idee toch wél uitgevoerd kan worden. Of het nou om het overtuigen van de opdrachtgever of over hoe het te realiseren gaat. Dat waardeert de opdrachtgever én creatie!

Daantje: We zijn allebei echt typische accountvrouwen en mensen-mensen. Dus ik denk dat enthousiasme en energie overeenkomen. Zowel richting klant als richting collega’s. En ik denk even irritant in de controle en bemoeienis. 

 

 

Daantje Dammers: 'We zijn allebei echt typische accountvrouwen en mensen-mensen'

 

 

Waarin lijken jullie echt niet op elkaar in het werk, denken jullie? 
Els: Daan kan nog lekker doordrammen. Ik relativeer wat meer. Maar kan hartelijk lachen om haar heftige karakter. 

Daantje: Mijn moeder is natuurlijk een stuk ouder dan ik en zit langer in het vak, waardoor zij volgens mij heel goed kan delegeren en een team kan managen. Dit moet en wil ik echt nog beter leren. Ik zit nog regelmatig in de ‘kan het net zo goed zelf doen’ modus, maar dat is geen optie meer in mijn nieuwe functie met de daarbij horende verantwoordelijkheden. 

Els: En waarom ik denk dat Daan goed is? Omdat ze eager is en van het vak houdt. Daarnaast pakt ze altijd de kans om te groeien door met de beste vakgenoten te werken en zo dagelijks leert. Daarom!

Daantje: En ik ben maar wat blij dat ik mij toch niet heb afgezet tegen het vak van mijn moeder, maar er helemaal voor ben gegaan. Had het nooit willen missen en wil niet meer anders. Dankbaar voor deze besmetting.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie