Jobsite Indeed viel deze week op door de lancering van hun opvallende commercial.
Daarin trekt deze banensite ten strijde tegen de vooroordelen die sommige mensen benadelen op de arbeidsmarkt. Denk daarbij maar aan iedereen die geen roomblanke huid heeft, iedereen met een naam die anders klinkt dan “De Jong”, "Van Putten" of “De Boer”.
Iedereen met een geboortedatum die vóór 1982 ligt. Iedereen die net een beetje anders is. Want diversiteit gaat niet alleen over wel of geen kleur, het gaat net zo goed over jong of oud, en homo of hetero.
Goeie actie van Indeed. Nog afgezien van het ethische bezwaar van het afwijzen van mensen op uiterlijke kenmerken, kunnen we het ons ook helemaal niet veroorloven om zo slordig om te gaan met ons arbeidspotentieel. Met de vergrijzing in het vizier hebben we iedereen nodig om al het werk te verzetten wat er op ons afkomt.
Waar komt dat toch vandaan, die onwrikbare neiging om iedereen af te wijzen die net even iets anders is dan ons blanke clichéfiguur? Is het een oud overlevingsinstinct, dat ons zegt dat we allemaal op elkaar moeten lijken, en de overigen uit de stam te verjagen?
Met de presentatie van ons nieuwe kabinet was het conformiteitsdenken weer overduidelijk. Regeerde het eenheidsworstdenken.
Op het bordes van ZKH stond een vrolijk blank clubje, met slechts een piepklein scherp randje. Maar blijkbaar genoeg om er de spotlights op te zetten. Want wat was er een ophef over een paar schoenen die niet bij de Schoenenreus vandaan kwam, maar lekker uit de schappen van Mascolori.
En waarom was het nodig om te vermelden dat minister Ollongren met een vrouw getrouwd is? Wat is daar relevant aan? Het is anders dan de doorsnede, maar het is allemaal buitenkant.
Laten we toch in hemelsnaam ophouden met elkaar te beoordelen op de buitenkant. Want vroeger of later hebben we allemaal gekleurde schoenen aan.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!