Zijn dingen die blijven bestaan ook betere dingen dan de dingen die verdwijnen?

Dat is een vraag die Bas Haring zich stelt in het filosofische boekje ‘Voor een echt succesvol leven’. In hoofdstuk 4 illustreert hij het verschil tussen ‘goed zijn’ en ‘goed zijn in voortbestaan’ aan de hand van een verhaal over twee soorten kauwgom: PK en Sportlife. Ik neem u in sneltreinvaart door zijn verhaal: omdat het zo mooi aangeeft dat dingen die we als waar beschouwen dat vaak helemaal niet zijn en omdat het bewijst waarom het goed is om vragen te blijven stellen. Zeker in deze tijd.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

‘PK-kauwgom was prima kauwgom. Maar PK bestaat niet meer. De jongens bij mij in de klas kauwden Sportlife, kauwgom die ik kende van grote en opvallende reclames. Dure reclames. Reclames met skiërs en snowboarders die per helikopter naar afgelegen bergtoppen vervoerd werden en dan stoer naar beneden gleden. Daar zetten ze hun dure zonnebrillen af en namen ze een kauwgompje.

Waar worden die helikopters, zonnebrillen en camerateams van betaald? vroeg ik mij af.

Daar betaalt u dus voor. Als u Sportlife, koopt u geen kauwgom maar reclame. En waarom koopt u Sportlife in plaats van andere kauwgom? Omdat u Sportlife kent van de reclame. Een soort van vicieuze cirkel die u onnadenkend in stand houdt – mits u Sportlife kauwgom kauwt: u betaalt voor de reclame, en dat doet u….vanwege de reclame. In zekere zin spant het kauywgompje u voor zijn karretje. en aldus bestaat het nog. In tegenstelling tot PK dat al sinds een jaar of tien niet meer te vinden is in de supermarkt.

En dan nu de hamvraag; Is Sportlife beter dan PK? het ging immers over het verschil tussen ‘goed zijn’ en ‘goed zijn in overleven’. Verstandiger en eenvoudiger is me af te vragen als wat het ene beter is dan het andere.

Als overlever is Sportlife beter. Maar is Sportlife ook beter als kauwgom? Dat geloof ik niet. De reden dat Sportlife nog bestaat heeft niet zozeer te maken met de kwaliteit van Sportlife als kauwgom, maar met het feit dat Sportlife zich aan de man weet te brengen.

Als kauwgom is sportief niet beter dan PK. Maar er zijn nog meer vragen die je je kunt stellen: Voor wie is Sportlife beter dan PK? Nou, in ieder geval is Sportlife niet beter voor u. Als u Sportlife koopt, betaalt u voor iets waarop u helemaal niet zit te wachten. U wilt kauwgom, maar u betaalt voor snowboarders.
‘U heeft geen gelijk’ is me ooit toegeworpen door een reclameman. Sportlife is helemaal geen kauwgom. Daar betalen mensen niet voor als ze Sportlife kopen. Mensen kopen een illusie. Voor niet meer dan 70 eurocent hebben mensen even het gevoel op skivakantie te zijn. Als illusie is Sportlife veel beter dan PK.

Dat was saaie kauwgom.

Sportlife is inderdaad een veel betere illusie dan PK. Maar bent u ook bereid om voor die lllusie te betalen?

‘Ja maar,’ zou u kunnen zeggen, ‘economisch gezien is Sportlife toch echt beter dan PK-kauwgom. PK wordt immers niet meer verkocht en Sportlife is een groot succes.’ Daar heeft u gelijk in. Binnen het systeem van de economie – het mechanisme waarin consumenten kopen, producenten produceren, reclamemensen reclame maken, enzovoorts – is sportief in ieder geval beter in overleven dan PK. Maar dat betekent toch niet dat Sportlife ook betere kauwgom is?’
(Uit 'Voor een echt succesvol leven' van Bas Haring)

Mooi betoog vind u niet? Het zet mij wel aan het denken. Want een wereld met enkel overlevers. merken of mensen, hoe leuk zou die zijn?

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie