De laatste dag van de economische missie staat in het teken van matchmaking. Dat is de dag dat je ijzer smeedt. De medewerkers van de ambassade hebben vooraf intensief contact met alle missieleden en proberen bedrijven te interesseren voor je persoonlijke missie. Hoe ze het gedaan hebben weet ik niet, maar ik had een ongelooflijk aantal afspraken met bedrijven die interesse hadden in ons verhaal.
De dag begon met een plenaire sessie waarin CEO Maurice Gereats van NXP een keynote speech gaf over chippies. De man kan geweldig speechen, als je moe bent (en dat is iedereen inmiddels) is dat een zegen. The internet of things zorgt ervoor dat er in steeds meer apparatuur chips zitten. Je magnetron moet straks absoluut met je zonwering kunnen communiceren bijvoorbeeld. Hij voorspelde dat iedere wereldburger in 2020 gemiddeld 7(!) apparaten heeft die connected zijn. Onwerkelijke getallen; 6,5 miljard inwoners x 7…
Na deze sessie werd de zaal opnieuw ingedeeld. 60 tafels met twee vlaggetjes en je bedrijfsnaam erop. 4 Stoelen eromheen en daarna de speeddates. Elk half uur schoof er een andere prospect aan tafel. Om te voorkomen dat ik steeds hetzelfde verhaal moest afsteken begon ik elk gesprek met de vraag waaraan ik de eer te danken had dat ze met mij wilde kennismaken. Dat werkte goed, ik kon mijn verhaal daardoor aanpassen aan hun wensen.
Nunchi
Verschillende waarschuwende vingertjes hadden mij vooraf toegewapperd dat je ‘nunchi’ moet hebben, wat zoiets betekent als goed ontwikkelde voelhoorns. Je moet weten dat die bij mij niet goed staan afgesteld. Sommigen twijfelen eraan of ik ze überhaupt wel heb; ik ben namelijk berucht om misplaatste grappen. De opdracht die ik mezelf had gegeven is dat ik zelfs helemaal geen grappen zou maken én niet meteen to-the-point zou komen (want ook geduld is niet mijn middle-name). Meer ontvangen dan zenden, dat ook. Tot mijn stomme verbazing zei de tweede meneer Park (want zo heen ze echt bijna allemaal) na 6 minuten tegen mij: ‘I Like you, we are going to do business!’ Later bleek Park ruim 10 jaar in Australië gewerkt heeft, dus hij was nogal atypisch. Als mijn nunchi goed werkt en ik het dus op waarde schat, hebben we er twee interessante opdrachtgevers aan overgehouden en is de trip, behalve buitengewoon leerzaam, ook financieel een succes.
Op de terugweg dacht ik aan de presentatie van de man van 2 miljard, Dillon Seo van Voler Creative. Hij vertelde dat de ontwikkeling van Virtual Reality met name gestimuleerd wordt door de displayfabrikanten. Aan een tv wordt niks meer verdient, de resolutie verhogen van een van een laptop- tablet- of telefoonscherm heeft geen zin meer, dus moeten ze nieuwe toepassingen creëren. VR-brillen zijn dat.
De afgelopen dagen heb ik tientallen nieuwe inzichten gekregen. Mijn netwerk is vergroot met allerlei fantastische mensen. Ik kan niet genoeg benadrukken hoezeer ik onder de indruk ben van onze minister-president Mark Rutte en van de ambassademedewerkers. Wij burgers mogen ons af en toe best realiseren hoe intensief de job is die ze doen. Als laatste: als je ooit een keer de kans krijgt mee te gaan op een economische missie: doen!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!