#ICEBucketChallenge haters, ik begreep ze

door Alain Dujardin

Vlak voor het eten kreeg ik de #ICEBucketChallenge van oud LBiDigitas collega Dirk van den Bosch. Ik was twee dagen koud terug uit Frankrijk, en kennelijk had ik wat gemist. Dirk vertelde me in de video dat ik 24 uur de tijd had om mij te verhouden tot dit fenomeen. Meedoen? Geld storten? Doen alsof ik nog in Frankrijk zat?

'Wikipedia is yout friend', dus binnen no-time is het helder. Bak ijswater over je hoofd. Een paar mensen uitdagen om hetzelfde te doen. En 100 dollar (mag ook in euro) betalen voor onderzoek naar ALS. Klaar. De #ICEBucketChallenge. Eerst was er de Cold Water Challenge. En werden er bakken water over hoofden gegooid voor hele andere doeleinden, zoals kankeronderzoek en de National Fallen Firefighters Foundation. Nu dus met ijswater.

Goed. Daar zit je dus met je getagde Facebook bericht. Het is zes uur. In Frankrijk had je net de lunch achter de kiezen, hier in Nederland is het alweer tijd voor het avondeten. Tijdens het eten maalt het. Meedoen? Wel? Niet? Wel dus. Ik vraag mijn 7-jarige zoon om te helpen. Samen doorzoeken we de vriezer op ijsklontjes. Niets. Wel waterijsjes. Dan gooien we die maar in onze ICE Bucket.

ALS is een fatale aandoening van het zenuwstelsel. In Nederland krijgen jaarlijks ongeveer 1500 mensen de ziekte. De leeftijdsverwachting is tussen de 3 en 5 jaar. Omdat het om een relatief klein aantal patiënten gaat geeft de farmaceutische industrie en de overheid weinig geld uit aan onderzoek. De Stichting ALS Nederland is dan ook voor het grootste gedeelte afhankelijk van giften.

Ik ken niemand met ALS. Ik ken ook niemand die iemand kent die ALS heeft. Ik ken ALS eigenlijk alleen van de indringende abri’s van mensen die er niet meer zijn. ‘Ik ben inmiddels overleden.’ Eerst geloof je het niet. Het is toch reclame. Maar het is waar. Ze zijn er niet meer. En zetten na hun dood de strijd om geld voor ALS onderzoek voort.

Ik gooide ijswater over me heen (wat een bijzonder verfrissende ervaring is), mijn zoon filmde en kreeg een waterijsje.

 

Screen_Shot_2014-08-22_at_11.53.28.png

 

(Het was dolle pret bij ons thuis. Mijn zoon vroeg: 'Waarom doe je dat eigenlijk, papa?' Dat is een goede vraag. Waarom hebben miljoenen mensen zo’n filmpje gedeeld? Omdat je getagd bent en de druk voelt om mee te doen? Omdat je het lachen vindt? Wat weet je eigenlijk van ALS?

Twee van de drie mensen die ik vervolgens weer uitdaagde plaatsten een video. Dat vond ik mooi om te zien. 48 uur later had inmiddels mijn halve timeline ijswater over zijn hoofd gegooid, maakte Charlie Sheen een ijzersterk statement door geld in de emmer te stoppen in plaats van ijs, en was er kritiek op mensen die geen idee hadden waarom ze ijs over zich gooien. Mensen smeekten om een ICEBucket vrije dag.

En ik begreep ze. De #ICEBucketChallenge haters. Totdat ik het filmpje van Anthony Carbajal zag. Hij heeft ALS. Net zoals zijn oma en moeder. Hij gaat dood. Net als de mensen in het billboard. In vier indringende minuten ontdek je wat ALS is, en waarom het wel zin heeft om een bak water over je hoofd te gooien.

Tegen alle #ICEBucketChallenge haters zeg ik: kijk de video van Anthony. Kijk ‘m uit tot de laatste minuut. En hou nog even vol. Straks kijken we gewoon weer met z’n allen naar katvideo's.

Alain Dujardin is creatief directeur van digitaal bureau Greenberry.