Kiekeboecommunicatie, en hoe journalisten schrijven over het communicatievak

Vier vakgenoten wilden iets dóen, en organiseerden een gratis congres over vluchtelingenopvang. Dat bericht stond eind november op Communicatieonline. En afgelopen vrijdag was het zover. Een mooi initiatief van: Jorg Damen, Gonda Duivenvoorden, Ynte Hoekstra en Remco Hoogstraten. Ruim 250 deelnemers telde het evenement in Antropia in Zeist. Zowel communicatieprofessionals als bestuurders en beleidsambtenaren kwamen er massaal op af.

Spagaat

Het programma zag er goed uit. Gerenommeerde sprekers uit het communicatievak zoals Gerald Morssinkhof (Het effect van communicatie op gedrag en emoties) en Eliane Schoonman (Strategisch adviseren met issue management – weg uit de crisissfeer), maar ook Farah Karimi, directeur van Oxfam Novib, praktijkvoorbeelden uit diverse gemeenten en twee journalisten over de rol van de media: spagaat tussen sensatie en feitenrelaas.

Het congres bleek mediageniek: zowel NRC, Reformatorisch Dagblad als de Volkskrant berichtten er over. Het woord kiekeboecommunicatie is afkomstig van Gerald Morssinkhof. Hij doelt daarmee op direct na het eerste nieuws al een informatieavond organiseren. De mensen worden dan overspoeld. Zo’n aanpak kan tot onvrede leiden.

Taalacrobatiek

Opvallend was de column in de Volkskrant van Margriet Oostveen: 'Feitenbingo- Hoe communicatiedeskundigen het vluchtelingendebat willen sturen'. De column opent met de constatering: 'De nieuwe wereldverbeteraars zijn de 'Communicatiedeskundigen'. Kijkt een gemiddelde politicus en journalist tegenwoordig wel uit om nog een beetje geëngageerd uit de hoek te komen (voor je het weet heet je gutmensch of politiek correct): communicatiemensen geloven nog dat de wereld met taalacrobatiek en feitenbingo is te veranderen.'

Babbelboom

Zo’n opening zet gelijk de toon. Hier ontvouwt zich de klassieke tegenstelling tussen journalistiek en het communicatievak. Iets verder op de conclusie: 'Liefhebbers van communicatiejargon konden hoe dan ook hun hart ophalen.' 

Iedereen praatte volgens Oostveen raar tijdens dit congres en het vak van issuemanager wordt door haar weggezet als 'volgende loot aan de babbelboom' (na de crisismanager en de reputatiemanager). Opvallend genoeg bespreekt Margriet Oostveen niet de bijdrage van haar schrijvende collega’s Chris Klomp, van het Algemeen Dagblad en Diane Romashuk, van het Dagblad van het Noorden. Terwijl die in dit congres toch juist een voor haar een zeer toepasselijk onderwerp behandelden: 'Hoe ontstaan sensatieverhalen?'

Loffelijk

Want dat vind ik deze column: een sensatieverhaal dat op een gemakkelijke manier een mooi initiatief in een hoek zet. Als je kijkt naar de enorme impact van het vluchtelingenvraagstuk en de heftigheid van de emoties er om heen, dan is een onbaatzuchtig georganiseerde bijeenkomst over de communicatievragen die dat oproept een loffelijk initiatief. En zijn de mensen die zich daarvoor inzetten meer dan babbelende wereldverbeteraars.