Interview: Rob van Vuure over eenmalige PvdA-uitgave

Is de PvdA jouw partij?
‘Ja.’

Een magazine maken voor een partij die niet de jouwe is, had dat ook gekund?
‘Nee, er zijn grenzen. Ik kom uit een echt rood nest. Ik had regelmatig het gevoel van: “Mocht mijn vader dit nog maar meemaken. Als het D66 was geweest, had ik het misschien nog wel in overweging genomen.’

Is een magazine een goed idee voor een politieke partij die op zoek is naar een manier om zichzelf te hervinden?
‘Een geweldig idee. Twee maanden geleden schreef ik in mijn column in De Volkskrant (BLDNDKTR, red.) dat het belangrijk is dat politieke partijen hun verkiezingsprogramma’s moeten maken, maar dat het publiek dat natuurlijk niet leest. Ja kan dan ook beter een toegankelijk tijdschrift maken, waarin het partijprogram impliciet in zit verwerkt. Bijvoorbeeld met een verhaal over iemand die aan onrecht ten onder gaat. Zo geef je een gezicht aan een bepaalde problematiek. Dezelfde ochtend om kwart voor negen hing Diederik Samsom aan de lijn. Ik dacht een grap, maar het was hem echt. Twee dagen later kreeg ik de partijleiding over de vloer. Het blad rolt net van de persen. Samsom heeft het imago van een drammer, maar het is echt een sympathieke kerel. Dat kan je overbrengen met een blad.’

Henk Borst van Magazines.nl sprak gisteren op Adfo.nl nog over ‘de ongekende communicatiekracht van tijdschriften. Kan dit tijdschrift het PvdA redden?
‘Ik ben Maurice de Hond niet, maar je kunt je nauwelijks voorstellen dat het schade zal bengen. Het blad zit goed in elkaar, dat is gewoon zo. Ook qua fotografie. Ik heb samen met het partijbureau de kar getrokken. Ga er maar aan staan, in zes weken hebben we het weten te realiseren. Ik heb een aantal keer gedacht dat het niet door ging. Zoiets gaat over een aantal schijven, en er is altijd wel iemand met twijfels. Zonder de guts van Samsom en Spekman was het er niet gekomen.’

Het bericht op adformatie.nl over de lancering van 12 riep meteen discussie op over de titel. Er werd geopperd dat het zou slaan op het aantal zetels. Waarom is 12 toch een goede titel?
‘De titel is niet zo belangrijk, hoeft niet te intrigeren omdat het geen blad in de losse vekoop is. Het wordt gericht in de brievenbus gedaan door lokale functionarissen, die weten waar de zwevende kiezer te vinden is. Al die zuurpisserij, ach, ze doen maar. Er is lang geaarzeld over de titel “Straks”. Maar dat had ook weer allerlei gezeur opgeroepen. Bijvoorbeeld in de trant van: “Waarom niet nu? Waar is de urgentie van de PvdA?”.’

Hoe staat het met de lancering van GOOISCH… als lifestyle?
‘We zijn nu vormgeving aan het afronden, het wordt geweldig. Het is niet een titel die gemaakt wordt voor het Gooi, of over het Gooi, het is een titel voor heel nederland. Boordevol aspiratie, met verhalen over au pairs, luxe reizen en alweer een nieuwe keuken.’

Kan je uitleggen waarom dit de juiste tijdgeest is om een ‘posh’ titel als deze te lanceren?
‘Ik weet zeker dat het lukt omdat het tijdschrift de functie van een escape biedt. “Daar kan je ook nog heen.” Maar dat betekent niet dat het een valse wereld is. Het wordt een vrouwenblad. Je zou het kunnen omschrijven als een mengeling van Beau Monde en Linda. Het blad is gewoner, meer dichtbij en haalbaarder dan Miljonaire magazine. Bij Gijrath gaat het over boten van 20 miljoen. Wij houden het bij 800 duizend. In GOOISCH... als lifestyle kun je meegenieten zonder jaloers te worden. Dat heb je bij Miljonair magazine wel. Dat is te ver weg, dan wordt je alleen maar boos.’