Allereerst: een man die achterstevoren praat, om te laten zien dat je nu eenmaal niet alles kunt verzekeren. Een opvallende boodschap van Interpolis. Verder kan ik me herinneren de ‘Even Apeldoorn Bellen’-achtige film van Ohra. Een man wordt met een helikopter naar een privékliniek gebracht, omdat hij aan het bellen is met Ohra, waardoor het lijkt als alsof zijn nek in de kreukel ligt. Ook hij komt erachter dat niet alles verzekerd is.
De Amersfoortse dan – met een logo dat overigens wel eens een update kan gebruiken – schiet me ook nog te binnen. Met name omdat ik dacht; wat een strategisch incongruente film! Maar ook wel opvallend, omdat er allemaal hele verschillende mensen het kantoor van De Amersfoortse binnen komen lopen. Waarom weet ik alleen niet meer precies. Ik denk dat de boodschap was: voor iedereen een verzekering op maat.
Dan kan ik me natuurlijk John de Wolf en Sjaak Zwart herinneren. Want dat zijn bekende Nederlanders. En ook al kun je je heel hard afvragen waarom ze nu juist deze museumstukken uit de kast hebben gehaald – waren ze goedkoop? – toch blijven ze wel hangen. Ik schat dat het voor Ditzo was. En ik gok dat je bij Ditzo niet kan kiezen bij wie je op de kamer ligt. Oh nee, dat is niet logisch, want dat zou geen reclame voor Ditzo zijn. Waarschijnlijk andersom dan.
CZ is ook blijven hangen. Dat was namelijk een esthetische film – een van de weinigen volgens mij. Deze film deed me overigens wel denken aan de films van Delta Lloyd van een jaar of 5 geleden waarbij één woord op prachtige wijze aan elkaar werd gebreid. Maar goed, dat het niet echt origineel is heeft de gemiddelde consument toch niet in de gaten, zullen ze gedacht hebben. Zilveren Kruis komt ook naar boven. Maar eigenlijk alleen omdat ik er zelf ooit verzekerd was. Over lastige vragen en keuzes maken in de zorg ging het.
Dat is eigenlijk gelijk de samenvatting van deze column; lastig hoor, keuzes maken in de zorg. Want al kijk ik zelf met bovengemiddelde interesse naar al deze uitingen, ik zie echt door de bomen het bos niet meer. En dat is denk ik waarom veel mensen uiteindelijk toch niet switchen. Het is net als bij dat beroemde wetenschappelijk marketingexperiment, waarbij consumenten in een supermarkt een nieuw merk jam konden proeven. In de ene proefopstelling kon men kiezen uit – ik meen – 8 soorten jam. En bij de andere proefopstelling uit 3 soorten jam. Rara, welke consumenten eerder tot een aankoop overgaan. Inderdaad, die kunnen kiezen uit 3 soorten. Meer keuze leidt tot niet kiezen – en dus niet kopen.
Maar het probleem is niet alleen de hoeveelheid aanbieders. Het probleem is ook dat alle verzekeringen ongeveer hetzelfde kosten en de pakketten ook nog eens nauwelijks te vergelijken zijn. Aangezien er geen een zorgverzekeraar is die geloofwaardig superieure zorg aanbiedt, zullen velen zich hebben afgevraagd of ze nu voor een paar euro per maand de administratieve rompslomp op de hals moeten halen. En de mensen die wel switchen doen dat dus voornamelijk op prijs.
De les die ik hieruit zou trekken als zorgverzekeraar? Maak óf een hele originele film die er werkelijk uitspringt binnen al het reclamegeweld – laat een man bijvoorbeeld achterstevoren praten – óf probeer gewoon de allerlaagste premie aan te bieden – en communiceer daarop. Alles daar tussenin valt volgens mij tussen wal en schip.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!