De crisis duurt intussen al zolang dat steeds vaker de stelling wordt betrokken dat het gewoon een nieuwe staat van leven is. Waaraan we nog moeten wennen, dat wel, zo wordt gesteld.
Dat de werkloze jongeren in Zuid Europa met die gedachte wat moeite zullen hebben. En dat zij eerder zullen spreken van ontkenning van de werkelijkheid, komt dan waarschijnlijk slechts omdat zij het licht nog niet hebben gezien.
Mijn preluderen op de titel van het beroemde Supertramp album uit 1975 ‘Crisis? What crisis?’wordt ingegeven door een soortgelijke opstelling ten aanzien van privacy. Ook hier is er eigenlijk niets aan de hand, wordt met regelmaat verkondigd. We moeten ons alleen nog wat inburgeren in de nieuwe tijd.
Sterker nog. Juist nu creëren nieuwe technologie en innovatie de mogelijkheden om iemands ziel en zaligheid volledig transparant te maken. En daar gaan we straks allemaal van profiteren. Dus breng die innovatie nu niet met allerlei regels om zeep. Anders worden wij ver teruggeworpen in de tijd. En valt onze economie in een diepe crisisput. Dan wordt het pas echt crisis.
Als er geen woekerpolissen en bankencrisis waren geweest, zou je het misschien nog geloven ook.
Dat de privacy-crisis intussen echt compleet is, blijkt uit het feit dat het woord bijna dagelijks in de pers om aandacht schreeuwt. Er niet meer uit is weg te slaan. Een greep uit de berichtgeving van afgelopen week.
In Adformatie 2013.01 schreef Rob Beemster een pagina vol over de ‘actie’ van Instagram en de gevolgen voor de privacy van het hebben van een Google account.
In NRC 2013.01.12 gaat Mark Chavannes uitgebreid in op de nieuwe wettelijke eisen en hoe de markt daarmee omgaat en aldus poogt de wetgever onderuit te trekken. Gelijktijdig citeert hij Arnold Roosendaal’s aanstaande proefschrift over de privacy effecten van het aanklikken van de onschuldige ogende Like-knop van Facebook.
In Ad Age 2013.01.10 verscheen een artikel over de oproep van de Minister van Justitie van Californië aan het bedrijfsleven om vrijwillig de privacy richtlijnen voor mobiele communicatie (Privacy on the Go) toe te gaan passen.
En in deze zelfde week zag ook nog een concept wetsvoorstel van het Europees Parlement het licht, waarin wordt vastgelegd dat gegevensbescherming een grondrecht is. Of zoals de indiener van het wetsvoorstel het verwoordde: ‘Als je mijn gegevens wenst, vraag er dan eerst netjes om.’
De reactie van het bedrijfsleven is eigenlijk steeds de zelfde. Op de achterste poten, de hakken in het zand. Want zo kunnen we geen zaken doen. Zo stokt de vooruitgang en is alle innovatie voor niets geweest. Want in essentie is privacy toch gewoon de nieuwe currency!
Euro? What Euro? It’s privacy!
En dat lost meteen het schuldenprobleem van Zuid Europa op. Immers, daar is men veel meer gewend de privacy te delen. Een geweldige uitdaging. Pak die kans, zou ik zeggen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!