Reclame is dood, leve de reclame.

Paul Meyer windt er geen doekjes om. Confronterend zegt hij in een exclusief interview op 7Ditches: Reclame is dood.

Paul Meyer, de reclameman die nogal wat heeft betekend voor het vak, windt er geen doekjes om. Zoals hij ook nooit heeft gedaan. Uitgesproken. Helder. Confronterend zegt hij in een exclusief interview op http://www.7ditches.tv/: Reclame is dood.

Reclame als push alleen is dood. En reclame die niet eerlijk is gaat dood. Dit is de nuance die hijzelf in het interview toevoegt. Dus Paul zegt feitelijk dat ouderwetse reclame zijn tijd gehad heeft en je vandaag eerlijker, beter, slimmer , creatiever moet zijn om iets toe te voegen. Zowel voor de klant-ondernemer als voor diens klant –consument die bereikt en beraakt moet worden. De relevantie vraag met andere woorden.

Hieruit mag de conclusie getrokken worden dat de adverteerder minder over heeft voor de inzet van oude push media en voor bureaus die die communicatie leveren. En dat het bureau dus op zoek moet naar nieuwe wegen, nieuwe diensten, nieuwe creativiteit, nieuwe business modellen. Naar oplossingen waar de klant wel (nog) de toegevoegde waarde van ziet. En bereid is een faire prijs voor te betalen. En een terrein dus waar de potentiële opdrachtgever niets heeft aan pitches met dure plaatjes, maar integendeel op zoek is naar kennis en visie (naast de persoonlijke klik).

Bureaus en opdrachtgevers die dat begrijpen en daarop inspelen zijn bezig met de toekomst. En die mag best iets kosten. Zeker in deze tijd. Immers ondanks de langdurige recessie die de hele wereld nu al jaren in de greep houdt, gaan de technologische ontwikkelingen zo snel dat iedereen een geweldig probleem heeft ze bij te houden.

Zeker ook de overheid met de wet- en regelgeving. Cookie wetgeving is nog niet ingevoerd of moet al worden aangepast. En terwijl die aanpassing nog niet is doorgevoerd, blijkt het fenomeen cookie zijn langste tijd alweer te hebben gehad.
Immers, mobile is de toekomst en cookies en mobile gaan niet echt samen. En dus ontstaan er alweer andere manieren om de steeds mobieler en via meer apparaten communicerende consument toch te kunnen informeren over producten en diensten van diens interesses.

Natuurlijk kun je als overheid met nieuwe wetgeving komen om ook dat weer proberen tegen te gaan. Alvorens hiertoe over te gaan zou de overheid zich echter eerst af moeten vragen hoeveel pakjes NSA-boter men op het eigen hoofd heeft liggen.

De vraag is in al zijn simpelheid of de overheid straks Twitter gaat verbieden om ons op basis van onze tweets reclame te sturen. Of dat de overheid de markt zijn werk laat doen.

Ik ken hoe dan ook de uitkomst al: Twitter is dood, leve Twitter. Wat er ook gebeurt!