Als kijker word je in de nieuwste campagne van Fonds Slachtofferhulp meegenomen in een emotionele tijdreis. We starten in de winter van 2013. Ergens in de besneeuwde duinen rolt en bolt een jong stel alsof het nooit anders is geweest. De vrouw lacht genietend, maar al snel blijkt dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Via een carrousel van ongemakkelijke momenten belanden we binnen een halve minuut terug in 2003. Tien jaar eerder is de hoofdrolspeelster slachtoffer geweest van seksueel geweld en met terugwerkende kracht begrijpen we ineens wélk verhaal hier zojuist werd verteld.
Het slot brengt vreemd genoeg alsnog een lach terug op haar (en ons) gezicht. We schrijven 2001 en dezelfde vrouw begint ook hier aan een voorzichtige vrijpartij. Ongedwongen en onbezorgd, zoals een vrijpartij hoort te zijn. Zoals je dat ook eigenlijk iedere vrouw (terug) zou willen geven. Fonds Slachtofferhulp sluit haar commercial af met één van de mooiste smulzinnen van 2014: “Worden wie je was”…
Bijzonder is dat in de hele commercial nauwelijks wordt gesproken. Die stilte maakt het ook dat deze lap in een onbewaakt moment zomaar onopgemerkt kan passeren. Het is ook diezelfde stilte die de commercial op een ambivalente manier laat schuren. Ons aanzet tot bezinning en ons overtuigd.
Gek genoeg missen we wél een call to action. Er wordt met geen woord gerept over het doel van de campagne. Waar kan ik me melden als donateur of als slachtoffer? Misschien bleven wij na de eerste keer daarom ook wel met een vreemd leeg gevoel achter als kijker. De campagne is gewaagd, uitdagend en krachtig in al haar summierheid. Het is even kauwen, maar deze lap gaat toch richting de traiteur.
Slagersoordeel: Een indrukwekkende lamsbout waar je stil van wordt.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!