'Mijn bed. Wat voor merk dat is? Dat weet ik niet. Wel dat het heel duur was, iets van achtduizend euro! Ik heb chronische hernia en met dit bed heb ik minder rugklachten. Het matras is vrij hard, maar neemt wel de vorm van je lichaam aan. Ik merk echt het verschil met een “normaal bed”. En oh ja, het heeft ook een afwijkende lengtemaat, ik ben namelijk 2,04 meter lang.’
‘Aan dingen die mijn leven makkelijker maken. Ik ben minder van de spullen, ik voel me niet snel beter door sieraden of elektronica. Maar als er iets lekt, of niet werkt, dan laat ik meteen iemand langskomen. Het kan me niet schelen wat het kost.’
‘De fiets, Uber en ik heb een Greenwheels-abonnement. En als ik wat verder moet, dan ga ik met de trein. Autorijden is toch een beetje zonde van de tijd; je kan verder niks doen. Wat voor fiets? Gewoon een stadsbrik. Ik kick niet op fietsmerken, maar word de laatste tijd wel getriggerd door wat ik zie rondrijden in de stad. Misschien is het binnenkort tijd voor een vette e-bike.’
‘Ik lach ze vooral uit om de uitgaven die ze níet willen doen. Dat ze thuis allerlei klus- en schilderwerk doen, op en neer moeten naar de Gamma en onder het stof komen te zitten. Vermoeiend gedoe. Als je zo’n druk leven hebt, waarom huur je dan geen mensen in voor dat soort dingen? En dan wél vijfduizend euro uitgeven voor een horloge. Dom!’
‘Absoluut een impulskoper. Als ik op het laatste moment een cadeautje voor iemand moet kopen, geef ik gerust vijfentwintig euro meer uit dan wat gebruikelijk is. Als het maar iets leuks is!’
‘Ja. Daar word ik gelukkig van en daar sta ik ook geheel achter. Ik ga op zaterdag liever iets leuks doen met mijn vader dan dat ik moet gaan stofzuigen.’
‘Van het huren van mijn nieuwe kantoor omdat het zóveel duurder is dan wat ik eerst had. Ik ben gaan rondbellen om te vragen: is dit nou normaal? Helaas wel dus. Wat een geld zeg, elke maand opnieuw. Maar ja, ik wil wel in Amsterdam zitten.’
‘Primark. Ja, dan bén ik maar Gutmensch. Wat een lelijke kleren. Ik weet niet hoe het zit met die sweatshops nu, maar het is gewoon een trashmerk. En dan al die mensen die tien hoesjes voor hun telefoon bestellen bij Ali Express. Wat een troep. Daar word ik boos over.’
‘Een appartement met balkon in Madrid, mijn lievelingsstad. Daar ga ik vijf keer per jaar heen, soms ook voor een maand. Het leven speelt zich op straat af, supergezellig. Zowel klimaat als mensen zijn er warm. Het eerste wat we doen als we aankomen, is lekker eten bij Sr. Ito, een Spaans-Japans restaurant. Best wel hippig, en toch heel vriendelijk.’
