Marloes Hartsuiker (Happiness Amsterdam): ‘Als je me vorig jaar had gevraagd waar ik heen wilde, had ik het niet geweten’

Reclame gaf structuur

Marloes wist al dat ze ‘iets creatiefs’ wilde, maar wat precies, bleef lang vaag. ‘De studie aan de Willem de Kooning is heel vrij en autonoom, je kan beeldhouwen of een documentaire maken als afstudeerproject. Dat is fantastisch, maar ook overweldigend. Ik voelde me nooit ‘groots’ genoeg voor kunst. En heel persoonlijk werk maken vond ik lastig. Reclame gaf me ineens een structuur waarin ik mijn observaties kwijt kon.’

Ze blijkt een scherp oog te hebben voor de kleine dingen des levens: ‘Ik kijk graag naar mensen op een station. Iedereen is hoofdrolspeler in zijn eigen film. Die kleine dingen zie ik altijd, maar ik wist nooit wat ik ermee moest. Tot ik ontdekte dat ik die observaties kon vertalen naar reclameconcepten. Dat voelde zó goed.’

Meer geleerd dan tijdens de studie

Bij Happiness Amsterdam voelde Marloes zich meteen serieus genomen. ‘Nik en Joey, de creative directors, begeleidden me intensief. Ze gaven me alle ruimte om te proberen, en fouten te maken. We gingen samen echt álles uitpluizen. Ik heb daar meer geleerd dan in alle jaren studeren.’

Haar eerste volledige campagne was meteen een schot in de roos: de speelgoedcampagne van Marktplaats. ‘Vanaf de briefing tot de roll-out zat ik er vol op. Ideeën verzinnen, video’s zoeken ter onderbouwing, copy schrijven – alles. Ik voelde me volwaardig onderdeel van het team. En dat het ook nog in de prijzen viel… Ja, dat was bizar.’

Plek gevonden

Hoewel ze nog midden in haar afstuderen zit – drie dagen per week werkt ze in Amsterdam, de rest van de tijd volgt ze haar studie in Rotterdam – kijkt ze vol vertrouwen naar de toekomst. ‘Als je me een jaar geleden had gevraagd waar ik heen wilde, had ik nog geen idee. Maar nu voel ik dat ik mijn plek gevonden heb. Ik weet wat ik wil, en ik ga er keihard voor.’

Tegelijkertijd maakt ze zich sterk voor jong talent. ‘Ik word echt boos als ik hoor hoe moeilijk het is voor starters om een kans te krijgen. Jonge mensen brengen frisse energie en hebben een gevoel voor tijdsgeest. Je voelt het zó als er een social-campagne wordt gemaakt zonder jonge mensen erbij. Dat kan echt niet meer.’

Voor Marloes is het duidelijk: ‘Als je ons nu geen kans geeft, bestaat de industrie straks niet meer. Punt.’