In mijn nieuwe huis is minder ruimte voor boeken, dus moest er gekozen worden. Thrillers? Weg ermee. Echte boeken mochten wel mee. Dat was niet zo moeilijk, maar wat doe ik met al die dikke annuals? Ze stonden jarenlang keurig op volgorde op de plank.
Soms stond ik er in en was ik zo trots als een aap met zeven lullen. Omdat ik een jaar of vijf geleden managing director werd besloot ik mijn lidmaatschap op te zeggen.
Het boek heb ik echter elk jaar wel weten te bemachtigen. Dit jaar stond ik er weer in. Niet als creatief, maar als auteur van de hommage aan mijn held Aad Kuijper. Wat een eer dat ik dat mocht maken.
Het moment dat ik voor het eerst mijn naam bij de credits zag staan zal ik nooit vergeten. In Het Boek vermeld worden stond bovenaan mijn bucketlist en het was me gelukt! Ik voelde me weer even dat opgewonden ventje toen het nieuwe boek op mijn bureau plofte.
Het laatste boek
Het was me al duidelijk geworden dat het een bijzonder boek is. Dit jaar is het de laatste keer dat het gedrukt wordt. Rationeel gezien is dat vast een logisch besluit, maar het doet wel een beetje zeer. Daarom ben ik met verhoogde interesse dit finale boek gaan bestuderen. Toen maakte ik een fout: ik begon achterin.
Alle pagina’s zijn onleesbaar! ‘Sjezus, ik heb een exemplaar te pakken waar iets vreselijks mis mee is gegaan, wat jammer nou’, was mijn eerste reactie. Een flits later begreep ik het concept. Het boek begint met mooi wit papier en dat wordt in toenemende mate donkerder tot zwart aan toe. Dan gaat het licht (de lamp) uit.
Karretje in de poep gereden
Stel je eens voor: je werkt een jaar lang hard met middelmatige briefings en probeert daar elke keer weer wat van te maken. Je haalt steeds voldoendes maar hoe hard je ook je best doet, je komt niet aan die compromisloze ‘negen of tien’.
Zo’n drie tot vier keer per jaar zit er een pareltje tussen, alles klopt. De briefing is goed, de klant werkt mee, account snapt het. Die sturen we in!
Je (baas) betaalt een paar honderd euro voor een inzending en dan, heel, héél misschien heeft de jury het herkend en kom je in het boek! Met trotse, trillende handjes blader je op zoek naar jouw inzending. Het is als stront behandeld, zo voel je dat. Omwille van een buitengewoon kinderachtig ideetje.
De annuals heb ik nu in een doos op zolder staan, ik durf ze nog niet weg te gooien. Maar deze annual ligt nu al bij het oud papier.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!