Het gaat begin 2024 niet helemaal lekker in de reclame, dat zal je niet zijn ontgaan. Er is dichtbij oorlog en in de verte zien we Trump aankomen. In Nederland wachten we op de vorming van een kabinet om alle problemen op te lossen die de vorige kabinetten hebben veroorzaakt. Maar of dat nieuwe kabinet stabiliteit en oplossingen zal brengen, is maar helemaal de vraag.
Onzekerheid, dus. En daar gedijt de economie helemaal niet goed op, het ondernemersklimaat is guur. En dat betekent dat de adverteerders het wat rustiger aan gaan doen. En dan volgen mijn klanten, de bureaus, als vanzelf. Met als gevolg dat ik tegenwoordig ruim op tijd thuis kom en dan ben ik tussendoor ook nog naar de sportschool geweest.
Kanarie in de kolenmijn
De headhunter is voor de economie de kanarie in de kolenmijn. Gaat het minder in de business, raken headhunters direct hun opdrachten kwijt. Het naderende onheil diende zich bij mij ook al weer vroeg aan, en in diverse gedaanten. Als ik in korte tijd door meerdere mensen van hetzelfde bureau word benaderd omdat ze in hun werk toe zijn aan ‘iets nieuws’, weet ik dat daar een ontslagronde is aangekondigd.
Als de freelancers op hetzelfde moment allemaal tot het inzicht zijn gekomen dat ze eigenlijk veel liever bij een vaste groep collega’s willen horen, en dus graag weer in vaste dienst gaan, weet ik dat er niet voldoende opdrachten voor ze zijn. Maar gek genoeg is er niemand die het benoemt! Laten we eens kijken hoe er in deze trajecten om de hete brij wordt heengedraaid.
Van drol naar gebakje
Het is natuurlijk nooit leuk te moeten zeggen dat je werkgever liever zonder jou verder wil. Dat de organisatie het zonder jou ook prima af kan. Gelukkig staat er een ruime hoeveelheid jargon paraat om deze drol te veranderen in een gebakje. De bekendste uitspraak is natuurlijk die van het verschil van inzicht over het te voeren beleid. Dat is best een rare reden, heb je je ideeën en plannen dan van tevoren wel goed doorgesproken en afgestemd, denk ik dan.Of ben je ineens uit elkaar gegroeid? Wat er ook is gebeurd, je bent - zoals de Britten zo mooi zeggen - invited OFF the train. Offboarding in plaats van onboarding. De organisatie moet refocussen.
Ook een mooie reden voor vertrek is dat je de opdracht die er was, hebt volbracht. En dan wil je natuurlijk direct weg! Als je belangrijk genoeg was voor de organisatie, trek je aan het koord van de gouden parachute en incasseer je een gouden handdruk. Tenminste, als alles in goed overleg gaat, en het geen bad leave is maar een good leave. Want dan krijg je niks en noppes. Het was een fijn warm bad maar ook dat koelt af. Wat je ook moge krijgen, je bent decruited, ontlast van je plichten, je komt in between jobs terecht en mag beginnen aan een short sabbatical.
Als er meer mensen tegelijk worden ontslagen, zijn er andere versluieringen. Het personeelsaantal wordt gerationaliseerd, de organisatie moet slagvaardiger worden en wordt afgeslankt. Mensen worden afgevloeid (alsof de gootsteen is ontstopt) en met een beetje mazzel begeleid naar een nieuw carrièreperspectief. Binnenskamers hoorde ik eens dat de zandzakken overboord gaan, zodat de ballon weer kan stijgen. Klare taal!
Koffie drinken
En dan kan je gaan uitkijken naar een nieuwe uitdaging. Je gaat je herpakken en begint op LinkedIn direct met je freelance-bestaan. Freelance is het nieuwe werkeloos, je wordt consultant en owner van je eigen ik-bedrijf. Dan komt de fase van het kopjes koffie drinken tot je erbij neervalt. Het cv wordt soms creatief aangepast, niet geslaagde dienstverbanden worden herdoopt in freelance-opdrachten. Maar daar stoppen de versluieringen.
Op bezoek bij de headhunter en met de deur dicht is het tijd om openhartig te praten over wat je kan, en wat je wilt. Het kan even duren maar bij mij laat iedereen vroeger of later zwaktes zien, nuanceert sterktes en praat eerlijk over een gewenst perspectief.
En dat is een verademing.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!