De psychiatrie die advertising heet

“Ik weet niet eens waar het mis is gegaan”, begon ze “Het ging ook allemaal zo snel. Voordat ik er erg in had, stond ik op straat. Toen was de keuze snel gemaakt. Ik kon een uitkering krijgen zeiden ze. Zie je mij dat doen? Ha, ik zag de buren al voor me. Nee, dat was geen optie. Ik wilde de touwtjes in eigen hand houden. En toen heb ik die stap gewoon genomen. Het voelde goed, de vrijheid, zelfstandigheid. Ik had het gevoel dat ik dit al veel eerder had moeten doen.

Ze keek naar haar handen; draaide aan haar gouden ring. “Wat ging er dan mis?” vroeg ik.

Zonder haar ogen op te slaan begon ze weer te vertellen, “Ik had alles uitgedacht. Hoe ik het zou gaan doen, financieel, huisvesting, noem maar op. Mijn ouders zouden eventueel willen bijspringen, mocht dat nodig zijn.” Ze keek me vluchtig aan.

“Had ik al gezegd dat ik een To-do list had gemaakt?” ze glimlachte kort en keek toen weer naar haar handen.

“Wat je heb je dan gedaan met die lijst, tot nu toe?”

“Die lijst”, lachtte ze sarcastisch, “Het is die lijst die me slapeloze nachten bezorgd. En dan niet eens zozeer vanwege de punten óp de lijst, maar er komt gewoon geen eind aan!”.

“Zoveel dingen waar ik aan moet denken, zoveel afspraken in te plannen, het is gewoon teveel en ik weet niet waar ik moet beginnen”. Het leek alsof haar laatste woorden meer voor haar zelf waren dan voor mij.

“Jij kan me helpen toch?” Vroeg ze ineens terwijl ze met een indringende blik recht in mijn ogen keek.

Ik dacht even na. “Ik kan je zeker helpen. Maar ik moet je wel iets vertellen, als ik zo vrij mag zijn.” Ze knikte.

“Ik ben geen psycholoog.”

“Ik ben een reclamebureau. Ik help mijn klanten graag met het in de markt zetten van producten en geef freelancers tips over hoe ze het beste kunnen starten, ook nadat ze net hun baan zijn verloren, maar ik sta erop dat mijn klanten hun onderneming wel op een rijtje hebben. Dat snap je toch?”

Ze keek me aan en begreep het; het kwartje viel.

Ik heb nooit meer wat van haar gehoord.

Ik ben Caspar Bouhof (26), oprichter van Below Enemy Lines. Ik kijk tegen de onderkant van de advertisingwereld aan, jong en onervaren. Ik schrijf vanaf vandaag stukjes over mijn bevindingen, anekdotes en mijn visie op de toekomst van advertising hier, op Adformatie.