Domme varkens

Kun je weinig aan doen als je creatief niks anders kunt dan spotjes verzinnen, en maar halsstarrig blijft volharden in dat monomane trucje. Echt oorspronkelijk denken is de conservatieve reclamewereld dan ook vreemd. En ze zijn Oost-indisch doof. Buiten hun oren weet iedereen het immers al tijden, en ook consumenten roepen het al even lang zelf: de tijd van pushy spotjes is klaar. Doel- en/of gevoelgroepen vreten die niet langer zoals de kat wel elke dag dezelfde kattenbrokjes. Poezen miauwen niet terug. Consumenten wel en geloven de opgepoetste wereld van Peter Stuyvessant niet meer.

Andere bureaus proberen slim in te springen op de creatieve gaten die de reclamewereld zelf graaft. Online advertising clubjes, (marketing)pr-bureaus en gespeciliseerde zzp’ers. Maar ook bij hen wil het op het gebied van guerrillamarketing maar spaarzaam lukken. Een kwestie van gebrek aan lef, en het niet strategisch kunnen koppelen van merkwaarden aan (relevantie voor) doelgroepen, en dat ging de afgelopen weken verschillende malen weer vies mis.

Op Prinsjesdag deelde Etos in Den Haag sjerpen uit aan oranjegekke provincialen waarmee het merk zich met 'sjerpe prijsjes' afficheerde als de Lidl onder de drogisterijen -voor iedereen van elders, dat 'sjerp' betekent scherp onder de Waal en verder naar beneden. Eventjes later besloot Mona zijn 40-jarige verjaardag zelf te besmeuren door tientallen standbeelden te behangen met slingers en ballonnetjes, en -hoera hoera-, die kregen ook nog eens een leeg-Mona-toetje op het hoofd.

Ik wil niet weten wie deze, zelfs niet eens flauw-studentikoze, actie heeft verzonnen, want dit bureau is toch al hopeloos. Hier helpt geen workshop guerrillamarketing aan, nee, bellen hoeft niet. Doe in hemelsnaam liever de deur van je bureau dicht en ga werken bij de vuilnisdienst om voor straf al je slingers, ballonnen en ander straatvuil op te ruimen.

Proberen andere bureaus intussen te leren van de onkunde van anderen. Lezen ze we eens een boek of zo?

Waarom zou je joh, dat guerrillamarketing kunnen we toch zeker zelf wel. Dat is gewoon 'iets leuks' verzinnen, wisten de medewerkers van het bureau PR-Praktijken. En zo mailden ze dat ook olijk in het rond: ‘We hebben iets leuks voor het nieuws.’ Want wat hadden ze gedaan: de binnenstad van de wereldstad Apeldoorn versierd met spaarvarkentjes.

Hoe jammer. Die knorpotjes stonden enkel voor Apeldoornse volleybalreuzen zichtbaar hoog in de lucht verstopt op gevels en uithangborden. Gewone mensen zagen van afstand enkel blauwe vlekjes, laat staan dat die konden lezen wat voor verheffende boodschap op die vlekjes stond.

Gelukkig lukte dat met een ladder: ‘Ik pig het niet langer’, was er internationaal woordspelend op geschreven. Het blauwe spaarvarkentje linkte naar www.bespaarvarkens.nl. En echt, allemaal direct naar die site. Dan kun je knorrend van plezier een schitterend filmpje zien met enkele werkloze GTST-acteurs waarvan er eentje zomaar roept ‘weet je wel wat dat kost’ en dan springt een roze varken in een blauwe eend om folders van een grafisch ontwerpbureau uit Apeldoorn op de tafel van die werkloze acteurs te gooien.

Blauwe spaarvarkens, roze varkens, een oude blauwe eend, het is allemaal groots bedacht! En wat een vondst ook van PR-Praktijken om dat grafische ontwerpbureau Reclameheeren te adviseren zichzelf voortaan te afficheren als een stel varkens. Dan weet je meteen waarmee je als klant van doen hebt: varkens, blauwe, of toch roze.

Het bureau met die opmerkelijke pr-praktijken komt uit de koekstad. Hun specialiteiten zijn het schrijven van advertenties en advertorials, ja zeker lieve mensen, in Deventer zijn ze bij de tijd. En het bureau houdt dus van ‘iets leuks’ zoals ze zelf graag zeggen. Want via dat ‘leuks’ van PR-praktijken ‘genereert u aandacht die een onvergelijkbare autoriteitswaarde heeft”. Zoals klanten afschilderen als varkens dus. Bij deze gaan we dan ook het bureau uitroepen als onvergelijkbare autoriteit op het gebeid van guerrilla-onkunde. Er is vast nog wel een plekje vrij op de vuilniswagen naast de grappenmakers van Mona. Varkens zijn het. Allemaal.