Aanvankelijk leek het een weinig spannende dag te worden. Er stond iets van een huurwet op de agenda en in de Eerste kamer werd de zogenaamde Paarse krokodil besproken; verder waren er allerlei afscheidsetentjes van vertrekkende kamerleden. Niets bijzonders. Het werd - zoals iedereen inmiddels weet -uiteindelijk een bloedstollende dag in Den Haag. Verdonk en het kabinet hielden de poot stijf en de kamer deed dat ook.
Bij mij rolden echt de ogen uit mijn kop om de omgang tussen kamerleden en journalisten te zien. Het is een niet ontwarbare kluwen; een dorpje vol geruchten, speculaties en deskundigen die het altijd mis hebben. Voor de ervaren Den Haag-watchers komt mijn observatie ongetwijfeld naïef over. Maar iedereen die nog nooit achter de schermen geweest is van de landspolitiek kan zich er geen voorstelling van maken. Ik voelde me in die hectiek net zo opgewonden als toen ik voor het eerst een voetbalwedstrijd in het stadion zag (Telstar - FC Amsterdam 1977).
Voor woordvoerders een niet te controleren spel, want iedereen praat met iedereen. De kranten staan waarschijnlijk iedere dag vol verrassingen. Toch heel anders dan mijn geordende wereldje...
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!