Eén van de beste rebranding- en gedragsveranderingscampagnes uitgelicht.
Morgen is het Koningsdag. Volgend jaar alweer voor de tiende keer. Reden voor een korte reflectie.
Tussen 1949 en 1980 werd Koninginnedag gevierd met een defilé ter ere van de verjaardag van Koning Juliana. Oranjegezinde burgers trokken langs Paleis Soestdijk, om trouw en respect te betuigen aan de monarch.
Op Koninginnedag 1980, de dag van de troonswisseling, schafte de kersverse Koningin Beatrix het defilé af en handhaafde ze 30 april – niet haar eigen verjaardag- als nationale feestdag. Vanaf dat moment zou Koninginnedag uitgroeien tot het cultfeest dat het nu is. Niemand die letterlijk de verjaardag van de jarige Prinses Juliana vierde.
Tot de kroning van Prins Pils. Die het behaagde om het volk te gebieden de feestdag te verzetten naar zijn verjaardag. Hij doopte de naam bovendien om naar 'Koningsdag'. Het moet zo logisch hebben geklonken in Zijne Koninklijke hoofd en het zal hem in zijn hoffelijke bubbel wellicht zijn ontgaan dat het volk op die dag vooral de hoofdstad onder wil pissen en kotsen en dat niemand in de voorbije vierendertig jaar ook maar een seconde heeft stil gestaan bij de verjaardag van zijn grootje.
Ik moet toegeven dat ik destijds bij het horen van de rebranding heb onderschat hoe snel men er aan zou wennen. Ik meende immers dat Nederlanders moeilijk afscheid nemen van tradities en alle details die daarbij horen, maar tot mijn grote verbazing en tegen mijn inschatting in, schakelde iedereen moeiteloos om. Van het ingebakken 'Konigginedag' naar Koningsdag zonder noemenswaardige versprekingen. Ik heb het in mijn eigen kringen misschien één keer iemand abusievelijk Koninginnedag horen noemen. En wellicht was ik dat wel zelf.
Ook de verplaatsing naar 27 april, toch numeriek een stuk lastiger datum om te onthouden, is onmiddellijk, zonder overgangsproblemen genormeerd. Geen koppige lieden die op 30 april dorpspleinen bezetten en ook verhitte Kamerdebatten bleven uit. Het ging volkomen geruisloos.
Dat 30 april opvallend vaak de eerste zomers-warme dag van het jaar was, werd eveneens door de vingers gezien. 27 april is sinds 2014 maar al te vaak, grijs, nat en vooral koud geweest. Maar, geen blokkades, geen geweld, geen gemor. Het volksfeest is inmiddels, tot verdriet van mijn Republikeinse hart, ècht de viering van de verjaardag van onze bestbetaalde uitkeringstrekker geworden.
Gedragsveranderingscampagnes zijn berucht complex, maar hoe ze déze hebben weten te verwezenlijken is me een raadsel. Wellicht dat het trotse Nederlandse volk kleine aanpassingen aan tradities moeilijker slikt, als ze door een kleine minderheid ‘door de strot worden geduwd’. Tenzij het een minderheid betreft die via geboorte rijker en machtiger is dan zij zelf, bovendien ook nog een minderheid van voornamelijk Duytsche Bloet (voor wie gelooft dat deze familie verwant is aan Willem de Zwijger, want dat is namelijk niet het geval).
Het is overigens niet de eerste keer dat we een uitzondering voor deze familie maken. Van het door de vingers zien van vele breuken in de bloedlijn, tot het afschaffen van de Republiek der Verendigde Nederlanden. De eerste republiek ter wereld, nota bene.
Ik wens u een vrolijke dag toe, met veel pils en oranjebitters, maar kleed u goed en warm aan, het dreigt weer koud te worden!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!