Het Europese Hof oordeelde dat de Richtlijn voor het opslaan van gegevens zoals 'wie belt of mailt met wie, waar vandaan en wanneer', niet is toegestaan. Allemaal niet zo heftig toch? Toch wel, want ook al wordt de inhoud van de gesprekken niet bewaard, de metadata geven toch een flinke inkijk in iemands privéleven. Denk aan iemands woonplaats, dagelijkse gewoontes en met wat speurwerk ook zijn of haar geheim.
Metadata zijn gegevens die de karakteristieken van bepaalde gegevens beschrijven. Het zijn dus eigenlijk data over data. De Richtlijn regelt de opslag van telefoon- en mailgegevens en vermeld o.a. dat metadata moeten worden bewaard als daarmee ernstige criminaliteit kan worden voorkomen, onderzocht, opgespoord en vervolgd. De Richtlijn is opgesteld door het Europees parlement en is een basis waarop landen zelf wetten moeten formuleren. In Nederland is de Richtlijn verwerkt in de Telecommunicatiewet.
Het Hof was in haar uitspraak niet mild: '...de Richtlijn vormt een bijzonder ernstige inmenging in de fundamentele rechten op eerbiediging van het privéleven'. En dit is waar de schoen wringt: de maatregelen die zijn getroffen ter bestrijding van criminaliteit zijn te ruim en te vaag. Er is geen onderscheid tussen verdachten en niet-verdachten, de regels over de toegang tot de metadata zijn onduidelijk en de bewaartermijn is veel te lang (12 maanden voor telefoongegevens en 6 maanden voor mailverkeer).
Nu de Richtlijn wegvalt kan de Telecommunicatiewet in principe blijven bestaan. De juridische basis is nu alleen wel heel wankel en daarom is het niet erg waarschijnlijk dat de wet ongewijzigd zal blijven. Staatsecretaris van Jusititie, Fred Teeven, gaf gister aan dat hij het arrest gaat bestuderen en binnen acht weken laat weten wat de gevolgen van het arrest zijn voor de Nederlandse bewaarplicht.
Ook geplaatst op Rechtbuigen. (Bron afbeelding)
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!