Een rustig pleintje in Aarschot. Enkele mensen lopen keuvelend langs de winkels. Anderen parkeren hun auto om boodschappen te doen. In een café geniet een groepje jongeren, zoals op veel pleinen in Vlaanderen, van hun pintje. Niks aan de hand, het leven in Aarschot is goed.
Een ding is die middag op de Grote Markt in Aarschot evenwel een ietsje anders. Op het plein staat een zebra-gestreepte paal met rode knop, en hangt een banier die voorbijgangers moet aanmoedigen op die knop te drukken. ‘Push to add drama.’
Dat deed na enig aarzelen een racefietser. En daarna was het showtime. Een sirene loeide, een ambulance parkeerde om een zieke mijnheer op te halen die –o help- met brancard en al uit de ambulance gleed, een fietser knalde tegen dezelfde ambulance en besloot tot een robbertje knokken met een ambulancemedewerker, gangsters en agenten schoten hun guns op elkaar leeg, een motorrijdster in een rood setje reed een ererondje, een American footballteam verschoonde het plein van een lijk en toen kwam de olifant, en die blies het verhaaltje uit, met een groot doek dat over een gevel werd uitgerold met de tekst: ‘Your daily dose of drama. From 10/04 on Telenet. TNT. We know drama.’
We know drama indeed. Binnen 24 uur stond de YouTube teller van het filmpje al op meer dan 10 miljoen views. Dat zijn bereikcijfers die normaal video's van Lady Gaga losmaken. Ook tweeps attendeerden mij op de actie die ik wel heel gelikt vond. Natuurlijk. Een guerrilla doe je om ter plekke rumoer te creëren. En/of met een filmpje van de actie te zorgen voor een flinke publicitaire spin-off. Daarvoor dienden dan ook dit filmpje, vertelt executive creative director Geoffrey Hantson van Duval Guillaume. Bij dat Vlaamse bureau maken ze standaard van elke guerrilla een film, vertelt hij. Om het bereik te vergroten. Zoals ze dat bij het bureau eerder deden voor de actie van Carlsberg en Stop the Traffik.
Ik dacht vooral terwijl ik naar het filmpje keek: welke stad heeft zich in hemelsnaam voor deze gunfight-actie willen lenen. Ook nog eens de decemberterreur in Luik indachtig. Dat heeft vast flink wat tijd en overredingkracht gekost. Niet waar, zegt Geoffrey. “We hebben tal van steden en dorpen aangeschreven, en Aarschot was de eerste die toestemming gaf. Gelukkig snel, want we hadden slechts een week voor het uitvoeren van de actie.” Vooraf was die kort met de 13 amateuracteurs en 4 stuntmannen op papier doorgesproken. “We hebben ’s ochtends zes camera’s opgehangen en enkele shots zonder geweren gerepeteerd.” Voorbijgangers krabden zich inderdaad een weinig achter hun oren. Maar nadat hen werd verteld dat het ging om een repetitie van een spotje, liepen die rustig verder. Aldus Geoffrey.
Ambulance, gangsters, politie, motormeisje, footballteam: elf keer werd de actie herhaald. Een keer werd een take halverwege afgeblazen, omdat de ambulancemedewerker aan zijn tegenstander een iets te enthousiaste trap uitdeelde. Tussen elke actie zat steeds een klein half uurtje. “De betrokkenen bleven vaak een kwartiertje hangen. Als we vertelden dat de actie voorbij was, gingen ze weg. Dan konden we opnieuw beginnen en wachten totdat iemand weer op de knop ging drukken." Dat deden de meesten uit nieuwsgierigheid. Anders hadden vrienden hen daartoe aangezet. De eerste drukker was de 50-jarige racefietsende metaalbewerker Rudy Zoet, die door alle persaandacht bijkans uitgroeide tot ‘de knoppendrukker van Aarschot’. Ook hij bleef aan de grond genageld. Verbaasd, overrompeld. “Op geen enkel moment zag ik camera's staan, toch voelde ik dat het niet echt was', vertelde hij aan het Nieuwsblad. De 16-jarige Bruno van Goole dacht even dat ook hij bij het geknok en geknal zou worden betrokken. Maar toen hij de mevrouw ‘in bikini’ zag, dacht hij, ‘dan kan nie gewoon zijn’. Rudy: “Een overval, schietpartijen: dan kun je zien in Schaarbeek en Anderlecht, als je kranten moet geloven. Niet in Aarschot. Dat maken we hier nooit mee.”
Na afloop werd aan alle ‘drukkers’ gevraagd of het bureau de beelden van de actie mocht gebruiken. Niemand weigerde. Kalmeringsmiddelen, een stevig borreltje of geestelijke bijstand, nee, niet nodig. Dat gold evenzo voor omstanders. “Rondom het plein stond een tiental medewerkers. Om mensen op de actie te attenderen.” Al die gierende banden en gunshots met semiautomatische wapens, dat vergt enige voorbereiding. “We wilden geen paniek zaaien. Omstanders moesten weten wat er verderop op het plein precies gebeurde.”
Zeker, er lag een seedingstrategie klaar. Maar die bleek deze keer niet nodig. Geoffrey verstuurde een tweet met de actie, net zoals een tiental Duval-collega’s. Ook werd de actie op de Facebook-site van het bureau geplaatst, en kregen enkele journalisten een dm’tje. En toen begon het vanzelf te rollen. “Seeding is als een sneeuwballetje dat je van een hoge berg duwt. Komt dat na twee keer pushen nog niet verder, dan gaat het ook na een derde keer niet lukken.”
Leuk natuurlijk al die internationale aandacht voor het filmpje. Zelfs bij CNN kregen ze er rode koontjes van. Mooi voor het bureau ook. En mooi voor de televisiezender. Op de site kwamen direct al 35.000 mensen kijken. Een aardige stijging. Sinds 10 april is de zender actief in België. Exacte kijkcijfers ontbreken nog. Een parodie is er al wel.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!