Managers met modellen en schema’s zijn killing

Ik moest er even over nadenken toen ik de uitspraak hoorde dat schema’s en modellen eerder een belemmering dan een hulpmiddel zijn als je de realiteit wilt begrijpen. Als verandermanager met een tas vol modellen is dat wel even slikken natuurlijk. Maar goed beschouwd kwam het ook wel overeen met de ervaringen die ik als manager heb opgedaan. Schema’s en modellen creëren alleen maar een illusie van houvast.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Natuurlijk moet je als manager in een crisissituatie, waarbij als het ware elke seconde telt, niet dralen maar doorpakken. Je stelt je even boven de dagelijkse beslommeringen, rituelen, culturele dogma´s en weerstanden en forceert desnoods een oplossing en neemt maatregelen die je alleen op basis van hiërarchieke macht en op basis van doelmatigheid en effectiviteit meent te moeten treffen.

Maar bij veel verandertrajecten is er wel voldoende ruimte om eerst onbevangen naar de situatie te kijken. Dikwijls gebruik ik in interviews de uitspraak dat ik blond ben en ik natuurlijk nog niet veel weet van het bedrijf en ontlok ik zo de uitspraken die ik nodig heb de werkelijkheid van het bedrijf te doorgronden.
Als manager begin je als het ware een beetje “naïef”aan een verandertraject. Dit is een uitspraak van Marc Oskam als verandermanager. Ook hij geeft aan dat hij dan ondertussen wel heel goed let op de organisatiecontext, de doelen die je wilt bereiken en bovenal wat mensen willen, kunnen en durven. Het venijn zit in de start, zegt hij. Daarmee bedoelt hij dat het succes (de staart) wordt bepaald door de manier waarop en de aanpak waarmee je aan het verandertraject begint (de start’).

De manager die al in het begin van een verandertraject en reeds bij de intake van een opdracht het idee heeft dat een bepaald schema of model moet worden toegepast is gevaarlijk bezig. Het geeft deze manager mogelijk een houvast en het komt dan bij de teamleden en medewerkers al gauw over als: “Oh, hij weet wel hoe het zit”. En vervolgens leunt men achterover om te zien hoe hij de zaken gaat behandelen. U voelt het al aankomen. De manager komt alleen te staan en graaft zodoende zijn eigen kuil van een mislukte exercitie.

Met de aanpak zonder modellen en schema’s elimineer je als manager je eigen vooringenomenheid en prevaleert je enkel wat je ziet. Dat houdt je in de realiteit. Met deze wat naïef lijkende aanpak, ga je de gesprekken in en heb je meer oog voor de gevoelsmatige dingen die in een team kunnen spelen. Omstandigheden die ook verbonden zijn met het resultaat dat je als team wilt bereiken.

Het is dus de moeite waard om met deze onbevangen meer openstaande aanpak eerst verbinding te maken met de werkelijkheid van de situatie. Het biedt de mogelijkheid om mensen gerust te stellen en meer van hun onzekerheid bloot te geven. Daarna volgt het creatieve proces waarin met meer gezamenlijke kracht gezocht en gewerkt gaat worden aan de hernieuwde missie waarin het bedrijf of bedrijfsonderdeel gerichter en doelmatiger naar de oplossing van succes op zoek gaan. In mijn ervaring een succesformule.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie