In Amsterdam is vrijwel geen supermarkt, café of lunchroom meer te vinden die niet op een of andere manier pretendeert de meest biologisch verantwoorde en groenste van de stad te zijn. De ‘groene’ trend heeft inmiddels het hele land overspoeld en is terug te vinden in vrijwel alle branches van het Nederlandse bedrijfsleven. Ieder bedrijf heeft tegenwoordig een eigen duurzaamheidsclaim, of die nu op een logische manier aansluit bij de kernwaarden of niet.
Want hoewel het een ontwikkeling is die ik toejuich, rijzen bij mij ook wel wat vragen. Hoe logisch is het dat merken zonder ook maar een tintje groen in genen proberen mee te liften op de tendens? In het geval van een goede match, valt de groene boodschap samen met de belofte van het merk. Een voorbeeld van zo’n perfecte match is de Ariel campagne ‘Tikkie terug’ waarbij huishoudens gestimuleerd worden om niet op 40 maar op 30 graden te wassen. Logisch, sympathiek en simpel. Iedereen snapt dat.
Bij de groene make over van McDonalds is de logica al veel verder te zoeken. Ik begrijp dat de marketeers van de fast food gigant proberen de perceptie van de consument te beïnvloeden door een andere communicatiestrategie te kiezen. Zelfs de restaurants werden omgebouwd: meer hout en groene accenten werden toegevoegd. Toch vraag ik me af of je als merk dan niet de plank mis slaat. Is rood niet gewoon rood, zonder potentie om ooit echt groen te worden? Is een merk dat zijn klanten serieus neemt en eerlijk en transparant is niet een veel groter goed dan dat ongrijpbare ‘groene gevoel’?
De sterkste merken hebben hun kernwaarden duidelijk gekozen en gedefinieerd, halen daar alles uit en weten als geen ander waar ze voor staan. En dus ook waar ze niet voor staan. Is het soms niet beter om je eigen rood zo helder mogelijk te laten stralen, dan het te vertroebelen met een vage waas van groen? Ik ben benieuwd naar jullie mening.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!