Iemand die de gemoederen bezig weet te houden: Mariska de Haas, hoofdredacteur van het Katholiek Nieuwsblad. Ze schreef een boek, ‘Blond, brutaal en bidden’. Landelijke bekendheid kreeg ze met haar open brief aan VVD-kamerlid (en toekomstig minister) Jeanine Hennis-Plasschaert, waarin ze pleitte voor anti-abortus en daar Hennis-Plasschaert op aansprak omdat zij, vanwege een paar miskramen, wist hoe verschrikkelijk het is geen moeder te zijn. Echter, de journalistieke integriteit van De Haas werd betwist. Haar aanpak en publicatie gingen nogal kort door de bocht. Een rel was geboren.
Dan vorige week in Pauw en Witteman, De Haas ging de discussie aan met Barbara Barend over lesbisch ouderschap. Kwam op verlies te staan door het programma ‘Opsporing Verzocht’ te husselen met ‘Spoorloos’ tot ‘Opsporing Gezocht’. Barend werd vanuit de zijflanken ondersteund door Michael van Praag en Joop van den Ende die deze avond ook te gast waren. Volgens De Haas zijn ouderparen van gelijk geslacht geen goede ouders, onderzoeken wezen dat uit. Op de vraag van Michael van Praag over welk onderzoek ze het dan had, kwam De Haas met Freud op de proppen. Het werd daarmee 2-0 voor Barend. Het werd ècht interessant toen Joop van den Ende zich afvroeg of Mariska homoseksualiteit eigenlijk wel accepteerde. Dat vond ik nou de vinger op de zere plek, die eigenlijk door Pauw dan wel Witteman gelegd had moeten worden.
Nu staat De Haas pontificaal in Fabulous Mama, aangekondigd als ‘meest omstreden moeder’. Een uitspraak, weer over homoseksualiteit: ‘Ik zou heel ongerust zijn als mijn zoon homo is, omdat homo’s schokkend veel sexpartners hebben in hun leven. En heel veel meisjes die lesbisch zijn, zijn vroeger misbruikt.’ Ik denk dat Mariska hier verwoord wat nog heel veel moeders en vaders denken en ze daarmee een kijkje geeft in schijn-homo-geaccepteerd Nederland. En natuurlijk kletst ze uit haar nek. Overigens zit De Haas zonder enige ongerustheid naast Jeroen Pauw aan tafel, en als er nou iemand is die ‘schokkend veel sekspartners’ heeft gehad…
Op Twitter is er een levendige discussie gaande over of deze vrouw een platform verdient ja of nee. Natuurlijk moet zij een platform krijgen. Oprechte discussie houdt ons scherp, hoe verwerpelijk misschien ook! Maar dat de vrouw niet de meest omstreden ‘hoofdredacteur’ is, vind ik eigenlijk wel gek. Ieder journalist krijgt het om de oren als die niet bestaande bronnen aanhaalt of als hij/zij zo maar wat roept. Het gaat in de journalistiek om een weergave van de werkelijkheid, van verschillende kanten belicht. Ook al weet ik ook heus wel dat een hoofdredacteur zich wat anders kan permitteren dan een eenvoudig journalist, ze zou juist als hoofdredacteur grote waarde moeten hechten aan weergave van de werkelijkheid en zoiets als het gebruik van bronnen. We leven in een vrij land en zij mag daarom vinden wat ze wil, maar ze mag als journalist, juist als hoofdredacteur, niet zomaar wat rondstrooien. Erger dan haar opvattingen, is het dat zij keer op keer het vak te grabbel gooit, of het nou in haar benadering ligt of aan haar bronnen. Daarmee is ze behalve blond en brutaal en in gebed, ook de kakelkip van de journalistiek. En dàt, lieve mensen, is pas een zonde!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!