Gisteravond, op het NOS-journaal, vroeg burgemeester De Wijkerslooth (VVD) van Waalre zich hardop af wat de toegevoegde waarde nog was van woonwagenkampen. Zouden deze bewoners, zo dacht de burgemeester, niet veel beter in ‘gewone huizen’ kunnen wonen, want van letterlijke woonwagens was toch nauwelijks meer sprake. Pief paf poef! Eerder die dag, in een radio-interview met Omroep Brabant, stelde dezelfde burgemeester, samengevat, dat ‘wil je iets aan de woonwagenkampen doen, je je af moet vragen waar dit vandaan komt’. Dat laatste lijkt mij op zijn plek!
De burgemeester van Waalre, een klein dorpje in het doorgaans zo gemoedelijke Brabant, heeft een moeizame relatie met de woonwagenbewoners in zijn gemeente. Want deze woonwagenkampen geven overlast, zijn een vrijplaats voor drugs, belastingontduiking en fraude. Kortom, een criminele bende waar weinig grip op is! De burgemeester zit ermee in zijn maag, hij moet het oplossen en krijgt dat maar niet voor elkaar.
Even de feitelijke cijfertjes zoals de NOS ze gisteren voorstelde: er zijn in Nederland 1150 woonwagenkampen in 370 gemeenten. 44 gemeenten ervaren overlast van de kampen. Ik snap het hoor, dat de burgemeester zich geen raad weet. Maar de weg die hij kiest gaat hem zeker niet helpen. Het is eerder een schot in eigen voet dan oplossingsgericht. Waarom? De Wijkerslooth voegt twee vragen samen die feitelijk niets met elkaar te maken hebben: de concrete problemen die er zijn en het maatschappelijk vraagstuk of woonwagenkampen nog wel van deze tijd zijn. Pief paf poef! Als je de kampbewoners op de kast wil hebben, moet je het vooral zó doen! En De Wijkerslooth doet dat in verschillende media, ook landelijk. Pief paf poef!
Dan het optreden van de burgemeester in de media. Pief paf poef! In het NOS-journaal zei de burgemeester dat alles prima is zolang de kampbewoners zich aan ‘onze normen en waarden’ (Pief paf poef!) houden en weer die vraag over het bestaansrecht van woonwagenkampen. En hop, de woonwagenbewoners hingen in de gordijnen, sterker, ze deden aangifte tegen de burgemeester van discriminatie. Pief paf poef!
Het lijkt erop dat de burgemeester keer op keer olie op het toch al laaiende vuur gooit en daardoor de emoties onder de kampbewoners tot ongekende hoogte komt.
Burgemeester De Wijkerslooth maakt er communicatief gezien een potje van. Maar misschien is dat communicatieve potje wel onderdeel van een uitgekiende strategie, je weet maar nooit, waarvan het voordeel nog even uitblijft. In afwachting daarvan krijgt hij van mij een paar tips:
• Zet uw fles olie onmiddellijk weg van het vuur en berg dat pistool op
• Praat mèt de kampbewoners in plaats van over ze
• Stamp de (voor)geschiedenis van het ontstaan van deze kampen in uw hoofd, burgemeester. Dan weet u dat de woonwagenkampen door de overheid ingezet zijn! U krijgt als vanzelf antwoord op uw eigen vraag waarom de woonwagencentra zo apart van de samenleving zijn gesitueerd. En dan snapt u ook waar de emoties vandaan komen
• Laat u adviseren door een communicatieadviseur die met u een strategie en een samenhangende boodschap bepaalt en u behoedt voor het gebruik van piefpafpoefbegrippen als ‘onze normen en waarden’ èn die u scherp houdt op vermenging van verschillende vragen.
Wie zin heeft om het lijstje aan te vullen, voel je vrij! De burgemeester kan er uitsluitend zijn voordeel mee doen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!