Je kunt Donner wel naar Twitter brengen, maar je kan 'm niet dwingen te tweeten

Middenin het campagnegeweld kwam vanmiddag het bericht dat minister Donner van SZW na negen tweets het Twitterbijltje erbij neer gooide. Het was voor diverse Twitteraars het teken om Donner te kapittelen om zijn gebrek aan inzet. De Donner account bleek een hoax. Maar de discussie is desalniettemin zinnig. Wat zou er mis zijn met iemand die toegeeft dat een medium niets voor hem is?

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Het is een mooie spagaat. Aan de ene kant is het de overtreffende trap van een cliché om te stellen dat sociale media essentieel zijn in de middelenmix van een organisatie. Of het nu gaat om een bedrijf, non-profit organisatie of de overheid. Maar ja, aan de andere kant is een van de ongeschreven pijlers voor Social Media dat je jezelf zo authentiek mogelijk opstelt.

Dat kan leiden tot dilemma’s. Stel nu dat je voor een bedrijf werkt waarvan de directeuren van concurrerende organisaties heel actief en zichtbaar zijn op social media. De één Twittert en de ander heeft een blog waar hij regelmatig iets op publiceert. Maar jouw directeur, CEO of hoe hij of zij ook heet, heeft helemaal niets met social media. Sterker, het is nog maar kort geleden dat hij is afgestapt van het laten uitprinten van mailtjes door zijn secretaresse.

Door een vurig betoog en een goed doorwrochte notitie (je probeert nu eenmaal je directeur old skool te overtuigen) stemt de directeur in met een experiment: hij gaat Twitteren. Er is zelfs een publicatieschema. Intern kondig je het aan. En vanaf de aftrap melden loyale collega’s zich gretig aan om de directeur te volgen.

En dan… gaat het erg moeizaam. Er wordt wel wat getwitterd, maar van harte gaat het niet. Erger: er is totaal geen interactie. Hoewel je als adviseur over goede overtuigingskwaliteiten blijkt te beschikken, was hier dan toch sprake van een inschattingsfout. Om met een Engelstalig spreekwoord samen te vatten: You can lead a horse to water, but you can’t make it drink.

Wat dit te maken heeft met de Donner hoax? Allereerst dat de mensen achter de hoax de boel goed uitgedacht hadden. Want de tone of voice in de negen tweets van sloot uitermate goed aan bij de tone of voice van de ‘echte’ Donner. Ten tweede dat een goede Twitter hoax nog altijd is te bedenken. Maar daarnaast vooral dat er in die tweets wel degelijk een les zit: het is goed om te weten hoe social media werken. Maar als het niet bij je past of als het niet bij bepaalde mensen binnen je organisatie past, voel je niet verplicht om er mee aan de slag te gaan.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie