Zo verschrikkelijk mooi gepresenteerd, dat je er helemaal warm en fuzzy van wordt. En daar zit hem nu net de kneep. Want reclame mag mooier maken, als de maker er zondermeer vanuit gaat dat de consument onwetend of ongeïnteresseerd is, dan gaat hij echt over de grens.
Wat is er aan de hand? Rabobank is één van de grotere huisbankiers van Wilmar . Wat is Wilmar nou weer? Dat is één van de grootste palmpitten leveranciers aan Fonterra. En dat is weer 's werelds grootste zuivelfabrikant die De Bank Met Ideeën graag in Australië voorziet van leden van de Raad van Advies aldaar. Fonterra, dus. Niet alleen de grootste zuivelfabrikant, maar via haar joint venture met Wilmar waarschijnlijk ook 's werelds grootste vernieler van tropisch regenwoud. Allereerst in Indonesië en nu is Afrika aan de beurt.
Op een schaal die gerust industrieel genoemd mag worden, wordt het regenwoud omgezet in palmpitplantages voor veevoer. Royaal gefinancierd door de Rabo.
Waar zit de pijn? Nou hier: aan de ene kant mooie praatjes over hoe goed ze wel niet zijn voor alles en iedereen, aan de andere kant de planeet slopen...
Brecht zei het al: "Erst kommt das Fressen und dann die Moral". Maar zijn we niet zover dat het Fressen en de Moral gelijktijdig kunnen, sterker, moeten komen om duurzaam te kunnen zijn? Is dat een gedachte? Is dat een idee?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!