Prins, Meijer, Ubachs, Shaeffer, Wunsch, Walvisch, Kuiper, Kraft van Ermel, Koopal, van Walbeek, etc. Het viel me op dat het er nogal wat zijn, en ik dacht: welke nieuwe namen van de afgelopen tien jaar kan ik eigenlijk opnoemen? Het bleef lang en oorverdovend stil in mijn hoofd, terwijl ik in die tijd toch geen enkel nummer van Adformatie heb gemist. Kluun schoot door mijn hoofd, maar dat is meer een creatief strategisch genie.
Sterren worden geboren, maar zo erg kan het toch niet zijn, dacht ik. Ze moeten er zijn, maar halen op de een of andere manier Adformatie niet meer. De gemakkelijke weg is om meteen anderen de schuld te geven, maar ik dacht: het zijn niet de strategische keurslijven van klanten, het is niet de angst, niet de toegenomen mediafragmentatie, noch de crisis. Ik concludeerde: sterren worden niet alleen geboren, maar ook gemaakt.
Ik moet de hand in eigen boezem steken. Op een of andere manier ben ik (en kennelijk velen met mij) gaan geloven dat mensen de waarde van creativiteit en sterrendom wel kennen, terwijl dat niet vanzelfsprekend is en ook nooit zal worden.
Ik leg al lang niet meer uit dat een creatieve commercial 400 procent minder mediabudget nodig heeft. Dat moeten de mediabureaus ons tegenwoordig vertellen, meestal als het te laat is. Ik laat dit plaatje over effectiviteit nooit zien voordat een creatief idee gepresenteerd wordt:
Ik vertel er niet bij dat creativiteit een merk niet alleen laat opvallen, maar ook emotionele lading geeft, sexy maakt en onderscheidt. Ik praat nooit meer over de subtiliteit, het toeval en het raadsel dat creatieve sterren uiteindelijk kenmerkt.
Is ons vak de afgelopen tien jaar vergeten de eigen sterren te maken? Laten we snel iemand naar Hollywood sturen om uit te zoeken hoe dat ook al weer werkt.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!