Gepersonaliseerde advertenties op internet zijn een verdorven verdienmodel dat moet worden teruggedrongen, zo stelt D66 in het Actieplan Digitale Advertenties dat deze week werd gepresenteerd Als het aan de partij ligt worden niet-gepersonaliseerde advertenties de standaard en moet er op cookiemuren een 'nee-knop' komen.
Het actieplan is afkomstig van D66-Kamerlid Kees Verhoeven. Hij stelt dat persoonlijke advertenties allerlei negatieve gevolgen hebben, zoals privacyschendingen, clickbait, slechte kwaliteit van online artikelen, maatschappelijke polarisatie, lagere inkomsten voor traditionele media-organisaties en verspreiding van desinformatie. 'Deze misstanden zien we vooral bij twee grote bedrijven; Facebook en Google', aldus Verhoeven, die opmerkt dat het verdienmodel van deze bedrijven de grootste boosdoener is.
Adformatie vroeg IAB Nederland om commentaar.
'Net zoals staatssecretaris Keijzer vorig jaar in de Tweede Kamer deed, wil ook IAB Nederland benadrukken dat mede dankzij deze gepersonaliseerde advertenties mensen toegang hebben tot commerciële websites en apps en kunnen zij profiteren van veelal gratis content, producten en services. Daarnaast zorgen deze adverenties ervoor dat bedrijven en ondernemers op een kostenefficiënte wijze kunnen groeien door (nieuwe) klanten aan te trekken en te behouden en krijgen consumenten advertenties die aansluiten bij hun interesses.
Laten we ook vooral niet vergeten dat websitebezoekers geen toestemming hoeven te geven voor het plaatsen van trackingcookies. Ze beslissen immers zelf en kunnen ook uitwijken naar een andere website.'
'Als het niet meer mogelijk is om gepersonaliseerde advertenties en cookiewalls te gebruiken, dan zal dit een kwalijk effect hebben op met name de inkomsten van uitgevers. Het ontneemt hetadverteerders niet alleen de mogelijkheid om relevant en effectief te communiceren, maar zorgt ook voor meer onduidelijkheid en verdeeldheid in Europa.
De wetgeving over persoonlijke data is vastgelegd in de AVG en raakt ook de Telecommunicatiewet. Daardoor zijn er twee toezichthouders bij het dossier betrokken - de Autoriteit Consument en Markt (ACM) en de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) - die allebei andere criteria hanteren. De onduidelijkheid die hier het gevolg van is, heeft voor onrust gezorgd bij de implementatie. En straks komt hier ook nog de nieuwe e-Privacy Verordening bij.'
‘Alle uitgevers en grote platforms hanteren uitgebreide voorwaarden die misleiding van de consument moeten voorkomen en de handhaving hiervan is ondergebracht bij de Stichting Reclame Code. Maar door het open model van het internet en de vrijheid voor eenieder om advertenties in te kopen is fijnmazige controle hiervan complex.
Vrijwel alle partijen hanteren criteria om misleiding in advertenties te voorkomen en hebben procedures om achteraf de advertentie te verwijderen. De reclamecode biedt al jaren een laagdrempelig en effectief instrument om op te treden tegen misleidende reclame. De misleidende reclame waaraan je refereert is vaak van kleinere, onbekende partijen die de reclamecode niet naleven. Wetgeving werkt kostenverhogend en zal het probleem niet oplossen.
Ook kan wetgeving leiden tot een inperking van de vrijheid van meningsuiting, wat Kees Verhoeven oveigens ook onderkent in zijn actieplan.'
'Er zijn al voldoende wettelijke en zelfreguleringsinstrumenten voorhanden om dit onderscheid af te dwingen, waaronder de Nederlandse Reclame Code.'
