Grand Prix Content Marketing is weg kwijt

Gastblog, door Rob Visser

Vanmiddag is de uitreiking van de Grand Prix Content Marketing. Ik heb geaccepteerd dat in de loop der jaren het accent is verschoven van content naar marketing, van informeren naar overtuigen, van loyaliteit naar (koop)gedrag. En toch ga ik er dit jaar voor het eerst sinds een aantal jaar niet naartoe. Het is wat mij betreft een voorspelbaar gebeuren geworden met veel spektakel en gejuich, maar weinig inhoud.

Enkele observaties uit  2015 die representatief zijn voor eerdere jaren:

• de voorzitter van een zogenaamde deeljury staat bij een andere categorie op het podium, namens een genomineerde
• er was in 2015 een blad dat twee keer genomineerd was, geen prijs kreeg, maar wel een zilveren award, wat betekent dat het totaaloordeel heel positief was
• de namen van sommige deelnemende bureaus, die tevens genomineerd zijn, staan als sponsors ('partners') van de uitreiking op een paneel. Er zal  goed over nagedacht zijn, maar  transparant wordt het niet gemaakt en er is niemand die vraagt hoe belangenverstrengeling wordt voorkomen
• een bureau dat jarenlang de meeste prijzen kreeg (MatersHermsen), is afwezig. In 2014 kregen ze voor het eerst sinds tientallen jaren geen prijs. Heeft dat een verband met hun afwezigheid? Wederom niemand die het vertelt of ernaar vraagt
• bij iedere prijs bestaat de enige toelichting op het oordeel van de jury uit een tweet. Door het grote aantal prijzen worden er veel tweets verstuurd, allemaal met een heel hoog abstractieniveau. Waarom niet wat concreter? Er moet toch af en toe een paginabeeld, een tekstpassage of een toelichting op de inzending zijn waardoor de jury aangenaam is getroffen? En er zijn toch ook blunders geconstateerd die met een mild oog van opbouwende feedback kunnen worden voorzien?
• er is een wirwar van categorieën, bekroningen en awards. Ik kan er geen wijs uit; zou er iemand zijn die het wel begrijpt en wil begrijpen? Ook hier is de transparantie ver te zoeken
• en dan is er het gekrijs dat bij iedere nominatie uit de zaal oprijst, vanuit diverse hoeken. Ik zal het niet veroordelen, ik begrijp het … tegelijk bevestigt het mijn indruk dat de scoringsdrift hier groter is dan de drang tot professionalisering.

Dat zou allemaal nog niet dramatisch zijn als de jury een duidelijke werkwijze had bij de beoordeling. Volgens een interview dat ik enkele jaren geleden met de toenmalige jurymoderator had, bleek dat zelfs bij het onderdeel analytics geen systematiek werd gebruikt. “Ieder jurylid heeft zijn of haar eigen methode om de analytics te beoordelen” zei hij. Ik kan me niet voorstellen hoe ze dan hun beoordeling met elkaar uitwisselen en tot overeenstemming komen.

Ik mocht zijn uitspraken gebruiken voor het artikel dat ik toen over de Grand Prix schreef, maar ik zag ervan af. Ik vond het te confronterend en ik wil de prijs (waarvan ik zelf in de jaren negentig jurylid was) niet afbreken. Maar toen er vorig jaar geen verbetering in de aanpak leek te zijn gekomen en dezelfde taferelen zich opnieuw afspeelden, begon er iets te knagen.

Vandaar deze oproep: maak de prijs weer groots. Gebruik een transparante werkwijze, zodat voor iedereen inzichtelijk en leerzaam is wat ze kunnen doen om volgend jaar beter te scoren. Regel de onafhankelijkheid van de jury in een jurystatuut en neem dat ieder jaar op in het juryrapport. Gebruik systematiek bij de beoordeling. Nodig journalisten van vakbladen en dagbladen uit zodat de wereld weet wat het vak van contentmaker behelst. Zo maken we er allemaal een mooi vak van en een grootse uitreiking.

Tijdens de uitreiking vanmiddag wordt bekend wie de winnaars van de Grand Prix Content Marketing zijn.

 Rob Visser is eigenaar van Communicadans