Wat maakt implantaten de ultieme wearable?

Dit weekend was Amal Graafstra in Nederland. Deze Amerikaan is de man achter Dangerous Things, een partij die implantaten voor in je lichaam verzorgt. Zelf draagt hij twee in zijn handen, identifiers waar je functies aan kunt koppelen, bijvoorbeeld een deur open doen. Je hand wordt daarmee een RFID kaart zoals bijvoorbeeld de OV-chipknip is. Maar doordat het inwendig onlosmakelijk met jezelf verbonden is kun je veel veiliger dingen mee doen.

Amal was bij RTL Late Night vrijdag, en ik was door Sam Warnaars uitgenodigd een ontmoeting te hebben zaterdag, samen met Daphe Channa Horn. Sam is de eerste in Nederland die ik ken die experimenteerde met geimplanteerde chips in zijn hand. Het gesprek met Amal ging over zijn huidige implantaten, nieuwe ideeen en gevolgen.

Een van de nieuwe dingen is een tandprothese die via bone-conduction geluid produceert. Door met bluetooth aan je telefoon te verbinden kun je eigen hoofd als koptelefoon te gebruiken. De uitvoering is nog niet ideaal, maar het idee is interessant.

Een andere implantaat is de magneet in de pink die signaleert als er een magnetisch veld in de buurt is en een vibratie geeft. Het heeft nadelen, het ontregelt de kompas van je telefoon, onhandig bij routeplannen via je telefoon. Maar de mogelijkheden zitten vooral in een nieuw zintuig dat je toevoegt; je voelt opeens magnetische straling. Een treindeur die opengaat geeft bijvoorbeeld heel veel straling zo blijkt.

Dit vind ik een van de interessante aspecten van deze ‘internal wearables’: hoe verandert de perceptie van je omgeving. En wat ga je daar mee doen. Het schijnt dat het door de implantaten extra voelbaar wordt (figuurlijk), maar dit is bij uitstek wat de nieuwe generatie wearables ons gaat brengen, zoals ik in mijn vorige artikel hier al schreef.

Toevallig kwam ik ook in aanraking met een eerdere presentatie van Moran Cerf, een hersenwetenschapper/hacker. Hij laat zien hoe ons gedrag wordt gestuurd door onze hersenen. De hersenen zijn een stap voor op ons gedrag. Je kunt je bedenken dat er een interessant nieuw gebied ontstaat tussen intentie en gedrag zodra we de intenties kunnen uitlezen. De ontwikkeling van Oculus Rift is daarin interessant. Met de overname van Nimble VR is te verwachten dat de volgende versie het mogelijk maakt dat je eigen gedrag in de virtuele ervaring zal versmelten. Wat de implantaten nu al doen met de dragers kan ook ontstaan als we ons onderdompelen in de VR wereld waarin onze fysieke handelingen aangevuld worden met digitaal gevoel. Die versmelting is iets wat we de komende jaren meer gaan terugzien en wearables zullen een rol gaan spelen ons nieuw gedrag te laten leren. Het grijze gebied tussen perceptie en gedrag dat Cerf beschrijft kan op allerlei een functie krijgen. Dat Facebook Oculus heeft gekocht is in dat licht dus niet gek.

We gaan de komende tijd eerst allemaal ontdekken wat het zesde zintuig van wearables kan opleveren. Implanteren zullen we vast niet allemaal gaan doen, maar we kunnen veel leren wat het aan veranderingen gaat opleveren en welke nieuwe plekken van dialoog gaan ontstaan.