De Groningse gedragswetenschappers Kees Keizer, Siegwart Lindenberg en Linda Steg hebben een onderzoek gedaan naar de invloed van omgevingsprikkels op menselijk gedrag. Het onderzoek is terug te vinden op de wetenschaps-site PLoS-ONE. Het onderzoek is een vervolg op eerder onderzoek uit 2008, dat resulteerde in de 'gebroken ruitentheorie'. Volgens die theorie vatten mensen wanorde in een buurt op als een teken dat alles kan. En dat resulteert dan in gedrag dat nog eens extra wanorde toevoegt: denk aan graffiti, zwerfafval en het beschadigen van straatmeubilair.En dat is dan de reden voor beheerders van openbare ruimten en het openbaar vervoer om bijna obsessief zich te richten op het 'schoon en heel' houden van ruimte en objecten. Het voorkomt een snelle verloedering.
In het nieuw gepubliceerde onderzoek blijkt er echter een nog sterkere prikkel te zijn om te voorkomen dat men 'wanordevergrotend gedrag vertoont' en zelfs meehelpt aan het schoon en heel houden van de omgeving. Wil je dat bereiken, dan is volgens de uitgevoerde experimenten het tonen van het gewenste 'prosociale gedrag' een sterkbepalende factor. Zo bleken voorbijgangers in een Groningse straat veel vaker sinaasappels op ter rapen die een andere passant (een lid van het onderzoeksteam) per ongeluk had laten vallen, of een omgevallen fiets weer overeind te zetten als ze net gezien hadden dat een bewoner (ook een teamlid) de stoep aanveegde. Het laten zien dat iemand zich aan een sociale norm houdt, werkt bevorderlijk voor het zelf zich ook volgens die of andere sociale normen te gedragen.
Dit onderzoek past mooi in de discussie in ons vak over de rol van communicatie bij gedragsbeïnvloeding. Het opzetten van een koplopers of ambassadeursgroep die in het veld het gewenste gedrag laten zien, en het gebruiken van afbeeldingen waarin dat gedrag ook wordt getoond kunnen zo bijdragen aan gedragsdoelstellingen,
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!