De gerenomeerde France Soir verlaat vandaag de Tour de France. De krant is alle doping-ellende beu. Typisch Frans, want toen de nog steeds bejubelde Franse coureur Richard Virenque en de rest van de Franse Festina ploeg als EPO-grootgebruikers werden ontmaskerd haalde de Franse pers de schouders op. De Nederlandse media is gelukkig een stuk volwassener en pakt vandaag uit met kritische analyses. De leiding van de Rabo-wielerploeg komt zwaar onder vuur te liggen. Maar dames en heren journalisten, waar blijft het ultieme stuk over de affaire Rasmussen? De jacht op de waarheid. Helaas zie ik weer veel REACTIES. Journalistiek anno 2007 is het bijelkaar graaien van REACTIES. Louis van Gaal of een winkelier in Utrecht; het maakt niet uit. Ook de journalistiek heeft de beslissende ontsnapping gemist.
De ouderwetse journalist is vrijwel uitgestorven. Vaak smoezelige dames en heren die hun nieuws opdoen op straat. Schermen met vage bronnen en beleven een echte primeur als een intens hoogtepunt in een vaak moeizaam bestaan. Ze loeren in vuilnisbakken en weten alles van "de zaak" waarmee ze bezig zijn. Voor plichtsgetrouwe voorlichters zijn ze vaak een drama, omdat ze net altijd een bron hebben die uit rancune of ijdelheid dwars door een zorgvuldige publiciteitsstrategie heen dendert.
In de affaire Rasmussen zie ik chirurgisch precies hoe zeer de journalistiek aan het veranderen is. De straat-journalisten zijn vrijwel uitgestorven en de macht is aan types die keurig van 9 tot 5 achter een keurig bureau in een glazen kantoorflat werken. Iedere voorlichter kent ze. Netjes hebben ze het adressenbestand met experts bij de hand en ze tikken zich rot op Google. Historisch besef is er weinig en op de redactie staat Radio 538 aan. Ze noemen zich journalist, bietsen met deze status wel eens een biertje in de kroeg en vader en moeder zijn trots. Ze willen altijd een REACTIE. Geen analyse of commentaar, maar een REACTIE. Ik ben op dit moment in Saigon en volg de Tour en de Nederlandse media via internet op afstand. Ik zie veel REACTIES, maar geen enkele story van achter de schermen. Daar is geen geld meer voor hoor ik regelmatig op redacties als ik de vraag gewoon stel.
De affaire Rasmussen is voer voor research-journalistiek. Wat is er gebeurd? Reis naar Mexico en bezoek de plaatsen waar hij zou zijn geweest. Stuur teams met algemene en sportjournalisten de wereld over en zoek uit wat er aan de hand is, maar geen REACTIES bijelkaar tikken op kantoor. Wat maakt het uit wat Louis van Gaal vind? Niets. Of tante Truus uit Boerenkoolstronkeradeel? Ik vind het een blamage dat vandaag een Deense krant moet ontdekken dat Rasmussen wel in Mexico zou zijn geweest, en ja hoor en ook daar halen we weer REACTIES op. Als voorlichter wil ik weer lastige vragen na vakkundig onderzoek en geen REACTIES.
Ook ik ben deze week gebeld voor een REACTIE. Tien jaar geleden was TVM verzekeringen nog wielersponsor en in 1998 was er een doping affaire. We hebben dus maar geen REACTIE gegeven, want hebben de afgelopen 10 jaar al minimaal 100 REACTIES gegeven over deze zaak.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!