Gemiste beeldvorming!

Neem onze minister van buitenlandse handel én ontwikkelingssamenwerking, mevrouw Lilianne Ploumen. Ze zat bij Pauw & Witteman om te praten over hulp aan de Filipijnen. Hoorden wij iets van belang van deze mevrouw ? Het kabinet heeft een vliegtuig gestuurd; maar de privaat verstrekte euro’s worden door het kabinet niet gematcht met een dito bedrag, ‘want we wachten even op wat andere landen gaan doen, Nederland loopt al zo vaak voorop…’ Je gelooft je oren niet! Maar mevrouw draagt persóónlijk wel bij via giro 555.

Treurige score
Op zich is dit al een treurige score bij een ramp met zulke dimensies. Maar nog erger is haar reactie op het verwijt, dat er van al die giften uit Nederland altijd wel iets aan een strijkstok blijft hangen. Een breed gedragen gedachte, met periodiek ook wel bewijzen. Maarten van Rossem, ook bij P&W, piekerde er dan ook niet over iets te geven. ‘Bovendien lopen de Samenwerkende Hulporganisaties mekaar moordzuchtig voor de voeten’, weet Maarten te melden. Greep Ploumen op dat moment in, om met een machtig gebaar die eeuwige discussie althans voor de hulp aan de Filipijnen uit te schakelen? Welnee, ze mompelt wat over wederopbouw op de lange termijn en over Haïti waar de heer Pauw toch zelf ook geweest is, nou dan!

Op misbruik letten
Wat echt impact zou hebben, zou de mededeling zijn dat zij hoogstpersoonlijk naar de Filipijnen zal afreizen om in een geïmproviseerd onderkomen de hulp van Nederlandse zijde te helpen coördineren, en dat zij vooral zal gaan letten op eventueel misbruik. Zij zou daartoe een crash-team hebben kunnen samenstellen van een aantal accountants en ervaringsdeskundigen.
Denkbare aankondiging: ‘Ik blijf daar een aantal weken de besteding van al dat geld bewaken, zodat de landgenoten thuis weten dat de zuiverheid van het geven gewaarborgd is en blijft. Alleen dan leg ik er namens het kabinet ook wat bij.’ En dat de Samenwerkende Hulporganisaties zich daarin zouden moeten schikken, is evident en wordt zo nodig afgedwongen.
Kijk, dán ben je met imagovorming bezig die er maatschappelijk toe doet.

Chinezen
Ja, ze moest nog met Rutte mee naar China en had verder ook een volle agenda natuurlijk. Maar Henk Kamp van Economische Zaken had ook best in haar plaats meegekund. De Chinezen zouden perfect begrijpen dat hulp in nood nu geboden was. Hoe vaak worden zij zelf niet door een ramp getroffen? Het zou ook een fijne wenk in hun richting zijn geweest. Want vanwege hun ruzie met de Filipijnse regering over de eigendom van gasvoorraden onder de Zuid-Chinese Zee, hadden de Chinezen vrijwel niets aan hulp geboden, al zijn ze onder druk wat gaan bijdraaien.

Nul-optreden van Ploumen
Ik betrapte me nu op irritatie over dit nul-optreden van Ploumen. Herman Pley schreef eens over de teleurstelling die je ervaart als een aanvankelijk voor een Van Gogh gehouden schilderij door een ander blijkt te zijn gemaakt. Dan ineens ga je dat schilderij als een broddelwerkje van een loser zien. Had ik met Ploumen. Vettig haar, scheef hoofd, knarsend Limburgs, jurkje van niks, geen tekst van belang. Unfair om dat zo te zeggen? Ja natuurlijk. Maar voelt zo’n m…, pardon minister, nou echt niet wanneer het moment perfect is om een daad te stellen? Je moet haar CV eens lezen, prachtig. Meer geschikt voor zo’n ingreep dan zij, zijn er maar weinig. En dan toch dat totale niks…

Paus Franciscus
Een vergelijkbaar verwijt over gemiste kansen zou je kunnen maken aan paus Franciscus. Hij is erg begaan met de armen toch? De Filipijnse bevolking is overwegend katholiek. Dus wat gaat de paus in deze noodsituatie zijn beminde gelovigen daar schenken? Geen idee. Niks over gehoord of gelezen. L’Osservatore Romano weet niet méér te melden dan dat de paus de slachtoffers op de Filipijnen in één adem heeft genoemd met de kindertjes in Syrië. Niks te lezen over een openbare veiling op het Sint Pietersplein van een paar kunstwerken uit het Vaticaans Museum. De opbrengst zou rechtstreeks naar zijn schaapjes in Tacloban moeten. Stel je voor wat voor verpletterende indruk dat op die 1,1 miljard katholieken op de wereld zou maken. Ik zal een schietgebedje voor deze paus van de armen doen, opdat hij de kracht van beeldvorming gaat begrijpen, Deo Volente.

Sociale advocatuur
Tenslotte de sociale advocatuur. Een groepje advocaten ging demonstreren tegen de 30 procent-bezuiniging op hun omzet, dreigende sluiting van hun kantoor en het blokkeren van de toegang tot het recht voor veel lage-inkomenstrekkers. Hoe, in lompen? Welnee, in fraaie toga’s. Met sombere gezichten? Welnee, voorop waren er breed lachende vakbroeders te zien. Waar? In een sociaal zwakke wijk? Welnee, op de Zuidas. De Zuidas! I rest my case.
Teeven heeft de vórm van die bezuiniging inmiddels wel gewijzigd, maar gezien de pressie van alle kanten die op hem werd uitgeoefend, moet dat toch echt ondanks en niet dankzij die verbluffende beeldbevestiging op de Zuidas zijn geweest.