Ja hoor. Daar zijn ze weer. De replies van politici op Twitter. Een paar jaar lang ‘zenden’ ze alleen, maar zo net voor de verkiezingen snappen ze ineens wel dat sociale media de mogelijkheden bieden tot dialoog. Het is exemplarisch. Politici, bedrijven, schrijvers, zangers, acteurs maar ook PR-adviseurs; ze weten je meestal alleen te vinden als zij iets te verkopen hebben.
Overactief
Komende vanuit een zend-tijdperk is het begrijpelijk dat bedrijven moesten wennen aan consumenten die iets terug zeggen of vragen stellen. Maar je zou zeggen dat ze er inmiddels aan gewend zijn. Webcare-afdelingen uitgezonderd, worden veel corporate social media accounts echter nog steeds campagnematig ingezet. Als er iets verkocht moet worden, worden ze actief. Overactief. Betaalde berichten, ‘ludieke replies’, (not so) random act of kindness (heel toevallig gericht aan iemand met 10.000+ volgers), een stroom van complimenten-retweets en vooral heel veel herhaling van de boodschap. Als je geluk hebt wel steeds in een ander jasje want een beetje campagneteam heeft voor een gevarieerd ‘tweet copydeck’ gezorgd.
En dan zit de campagne erop. Het merk-account zwijgt. Geen antwoord meer op vragen, geen nieuwe tweets of content, geen random act-gebbetjes, geen promoted tweets. Het campagnebudget is op. Maar wees niet getreurd, over twee maanden komt er vast weer een nieuwe campagne. Of een WK Voetbal, dan doen we natuurlijk allemaal weer mee!
Retweetgeweld
Eigenlijk is er maar een ‘soort’ erger dan bedrijven en politici. Schrijvers (naar wens te vervangen door muzikanten, uitgevers, acteurs & presentatoren. Of eigenlijk; alle BN'ers en CN'ers). Ik weet het, ze moeten zich kunnen richten op het schrijven, Twitteren met het volk leidt af. Maar ga dan alsjeblieft ook lekker met een glas cognac en een sigaar de recensies lezen en niet alle positieve tweets tot in het oneindige retweeten.
Aandacht voor klanten, fans & relaties. Die hoort er 365 dagen per jaar te zijn. Sterker nog, tussen de momenten door dat je iets te verkopen hebt; dan bouw je échte relaties. Dan ontstaat er zoiets als ‘gunnen’ op het moment dat jij je klanten, fans & relaties net iets harder nodig hebt dan andersom. En ja, dat geldt ook voor ‘ons’. De belmeisjes (sorry Ron) in het bijzonder. "Heb je het persbericht ontvangen?"-belletjes kunnen echt niet meer. Sterker nog, de persoon die je net belde, gooit zijn of haar frustratie over je op Twitter. Misschien moet je juist daar eens wat actiever worden. En dan met name op de momenten dat je geen persbericht te pluggen hebt. Want "Ben je van plan er iets mee te doen?" op Twitter is net zo erg als via de telefoon.
Rood potlood
Terug naar 18 maart. Bedrijven & andere verkopers leren snel, politici blijven het tijdelijke aandacht-foutje gewoon maken. Maar weet je, ik vind het allemaal prima. Gebruik Twitter en andere sociale media lekker zoals je zelf wilt. Maar reken er aub niet op dat ik dat vakje bij jouw partijgenoot rood maak omdat jij nu ineens wel de reply-knop weet te vinden. Want ik weet echt wel dat je na 18 maart die knop weer vervangt door een zenden- of zwijgen-knopje. Totdat er weer verkiezingen zijn. En dat kon wel eens sneller zijn dan je denkt...
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!