Foto's van oorlog en armoede kunnen veel effect hebben. Verontwaardiging en medelijden leiden nog al eens tot het overmaken van geld naar de lijdende medemens.
Kunstenaar Renzo Martens noemt die foto's "monumenten voor onze humanitaire inborst". Hij maakt films waarmee hij spijkerhard laat zien hoe paradoxaal de fotojournalistiek in Derde Wereld Landen is.
Zondagmiddag keek ik in kunstprogramma "De Kunst" van de NPS. Daarin werden twee gevierde Nederlandse fotograven, Kadir van Lohuizen en Sander Veeneman geïnterviewd die bekend zijn om hun fotoreportages in armoedegebieden. Er zit veel schoonheid in armoede, zo bleek uit hun foto's.
Op gegeven moment schoof Renzo Martens aan tafel. Hij had een film in Congo gedraaid "Episode 3" genaamd. Daarvan lieten ze een stukje zien.
Martens gaf daarin een workshop aan lokale fotografen: "jullie kunnen met het maken van foto's voor feesten en partijen 1 euro per maand verdienen. Met het fotograferen van lijken, verkrachten vrouwen en ondervoeden kinderen 1.000 euro." Vervolgens zag je hoe hij aanwijzingen gaf hoe ze met het juiste lichtval de ingevallen ribbetjes van een huilend en duidelijk ondervoed ventje in beeld konden brengen?
Je kunt je voorstellen dat het vervolg van het praatprogramma wat stroefjes verliep?
Zijn film wordt binnenkort vertoond in De Appel te Amsterdam. De film van Martens is een ("voorstudie van een") documentaire van zijn (zogenaamde?) emancipatieproject waarbij hij de Afrikanen geld wil laten verdienen aan hun grootse rijkdom: hun armoede?
Op youtube staat een trailer van de film .
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!