Maar in de digitale wereld zijn de grenzen veel minder duidelijk zichtbaar. Blogs en tweets lijken geschreven te zijn vanuit een oprechte interesse, maar blijken betaalde publiciteit te bevatten. En zo worden we op subtiele wijze genudged richting de aanschaf van een computer, auto of een bepaald financieel product. Een interessant artikel hierover verscheen in de New York Observer. Als voorbeeld wordt #039;The Adrenalist'">'The Adrenalist' gegeven, een digitaal magazine over extreme sports. Powered door de mannendeodorant Degree van Unilever, een Amerikaanse variant van Axe. De enige direct zichtbare koppeling aan de deodorant is een koppeling op de startpagina zelf. Maar alle content is geschreven door een redactie in dienst van Unilever. Gemikt wordt op publiek dat de artikelen van deze site deelt op eigen social media platforms, een like geeft, of er over Twittert. En zo is het bereik van deze branded content vele malen groter dan van reguliere advertentiecampagnes.
Is het een goede of slechte ontwikkeling dat de grenzen tussen redactie en commercie verder vervagen? Het maakt mij in ieder geval wel meer alert om me steeds af te vragen of er wellicht toch een verborgen agenda schuilt achter de artikelen en posts die ik lees. En nee, deze blog is niet betaald door Axe....
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!