In de traditionele marketingboeken tref je altijd voorbeelden aan uit de FMCG. Wat daar gebeurde was top of the bill. Maar op fronten is de FMCG allang ingehaald door andere sectoren. Zeker als het om merken gaat.
Kijk maar eens naar de mode-industrie, die lopen al jaren straatlengten voor. Er zijn geen FMCG-merken die ook maar in de buurt komen van bijvoorbeeld jeansmerk Diesel. Niet omdat marketeers in de mode nu zo professioneel zijn. Vaak helemaal niet. Maar wat ze wel hebben is bezieling.
In de schappen van de supermarkt kom je weinig bezielde merken tegen. Dat ligt niet aan de merken; daar zit voldoende potentie in. Het komt wel doordat FMCG-merken inmiddels gerund worden door 'managers'.
Projectmanagement (naast politieke kwaliteiten) lijkt de belangrijkste competentie voor carrière maken in de marketing te zijn geworden.
Sterke merken worden óók van binnenuit geleefd. Merken met een ziel kennen geen dualiteit tussen 'wie' het merk in de markt wil zijn en 'wie' het merk aan de binnenkant van de organisatie is.
Een voorbeeld. Een paar jaar geleden was het biermerk Amstel geherpositioneerd. De essentie van het merk werd: 'vriendschap'. Het toenmalige marketing team raakte er door geïnspireerd en werd een vriendenclub. Het merk nam in die tijd geweldig in waarde toe. Toeval? Ik denk zeker te weten van niet.
Hoe gaat het er bijvoorbeeld aan toe op de marketingafdeling van Dove? Dit Unilever merk draait om 'echte schoonheid zit van binnen'. Kunnen ze dat niet alleen verkondigen, maar het ook echt zijn? Geloven ten minste hun marketeers dat echte schoonheid van binnen zit? Leven ze dat dan ook echt? En hoe zit het met hun bazen? Kunnen zij de innerlijke kracht van mensen zien, of laten ze zich misleiden door het produceren van schone schijn van hun ondergeschikten?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!