Er wordt veel gesproken over Internal Branding. Als medewerkers je merk gaan leven, levert dat heel veel op: niet alleen een sterk merk, maar ook een sterk bedrijf.
Praktisch onbesproken blijft de ethische kant van Internal Branding. Mag je eigenlijk wel zover gaan met medewerkers?
Het vak van de beheersing van de factor arbeid, kent de laatste decennia een sterke professionalisering. De human resources manager is tegenwoordig academisch opgeleid om de arbeider als opbrengstenbron vakkundig uit te nutten. Nieuw is dat naast vaklieden uit de sociale wetenschappen, nu ook markteers zich ermee gaan bezig houden. Dat is niet voor niks. Zij zijn meesters in het beïnvloeden van het onbewuste.
Internal Branding is vaak bedoeld om de arbeider een socialisatieproces te laten ondergaan waarbij hij wordt gericht op de doelen van de onderneming in de markt. De arbeider moet de idee krijgen dat hij erbij hoort en dat wat goed is voor de onderneming ook goed is voor hem.
De arbeider moet zich identificeren met het bedrijf. Naast de arbeidsverrichting en de motivatie, wordt zo ook het verantwoordelijkheidsgevoel van de arbeiders door de ondernemingsleiding beheerst. Via allerlei workshops en events, moeten arbeiders leren denken en voelen namens de ondernemer.
Hieraan zitten grenzen. In de praktijk wordt hier zo goed als nooit over gesproken. Blijkbaar komt het niet op. Het zou goed zijn als er meer bewustzijn over kwam.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!