Verwarring in WSJ Online-gelederen

De vraag was of abonnees bereid waren jaarlijks 40 of 50 dollar extra te betalen voor een pakket extra's:

- Ongelimiteerde toegang tot 10 jaar WSJ-archief (dat hebben zelfs abonnees nu niet);
- Een keuze uit een aantal sectorgerichte premium-edities (Gezondheidszorg, Media&Marketing, Business&Tech, Financieel, Juridisch);
- 5 Vragen per jaar aan een speciaal panel van experts;
- Toegang tot een eigen WSJ-zoekmachine die uitsluitend zoekresultaten biedt van de meest authoritatieve bronnen op het web, niet de overdaad van andere zoekmachines (letterlijk citaat).

Vooral die laatste optie klinkt interessant. WSJ was tien jaar geleden een voorloper onder traditionele kranten op het gebied van internetcontent, en ze hebben nog steeds met afstand het meest succesvolle online-model. Gisteren gooide de New York Times al na de nodige schijnbewegingen de handdoek in de ring, en gaf niet alleen de website vrij maar ook nog het hele archief. Maar voor de WSJ betalen honderdduizenden al jarenlang acht dollar per maand, plus een dollar per archiefartikel.

Dus als de WSJ zo'n eigen gespecialiseerde zoekmachine overweegt, zou ik als ik Google was dat niet met een korrel zout nemen. (Tenzij ze Google zelf daarvoor in de arm nemen, natuurlijk.)

Maar wie schetst mijn verbazing toen ik vanochtend een verslag zag van Rupert Murdochs optreden op een Goldman Sachs-conferentie. Rupert is de verguisde nieuwsmagnaat die kortgeleden zijn handen heeft weten te leggen op de eerbiedwaardige Dow Jones-uitgeverij, eigenaar van met name de Wall Street Journal.

Rupert heeft al onmiddellijk ideeen over een nieuwe wind bij de WSJ (waar iedereen gezien zijn reputatie al lang bang voor was). En een daarvan is, zo zei hij tegen de verzamelde investeerders en mediamensen, het volledig vrijgeven van de WSJ Online-site.

Ben benieuwd hoe dat zich gaat verhouden tot het vragen van extra geld voor een premium online-abonnement.

Wordt vervolgd.