Premium

Blijf met je tengels van ons nationale erfgoed af!

Hoe Harry Obdeijn met bamischijven, mexicano’s, smulrollen en rauwe haring Burger King de stuipen op het lijf joeg.

Misschien komt het door Trump – alles komt immers door Trump tegenwoordig? Of misschien is het The Founder, die film over een Trump avant la lettre die via leugens en bedrog twee hardwerkende broers van hun hamburgerimperium afhielp.

Hoe het ook zij, ik moest ineens weer denken aan die ene keer dat ik bijna betrokken raakte bij de booming fastfooddroom zoals die zijn vettige vingers in de jaren zeventig uitstrekte naar onze oer-Hollandse cafetariawereld.

Ik werkte op het filiaal van een Amerikaans reclamebureau dat in de schaduw van MacDonald’s probeerde Burger King groot te maken. Je had nog nauwelijks Burger Kings in Nederland, maar wat de Big Mac kon moest voor de Big Whopper toch een eitje zijn.

Onze broodheren wilden dat we eens kennis gingen maken met een groep overgevlogen Burger Kings om te laten zien wat we voor hen konden betekenen. Wij waren daar dubbel in. Het was immers de tijd van links lullen, ook al viel er nog niet zoveel rechts te zakkenvullen.

Dus eigenlijk vonden we dat ze met hun vette imperialistische tengels van ons eigen ranzige nationale erfgoed af moesten blijven. 

Na ampel intern beraad nodigden we hen uit voor een lunch aan een tafel vol frikadellen, berelullen, kroketten, nasiballen, saté, kibbeling, lekkerbekjes en patatjes oorlog. Maar de kroon op ons werk was toch wel de schaal in het midden met glimmend-vette, heel erg rauwe haring, omringd door zuur en uitjes.

We hadden de huisfotograaf erop uitgestuurd om de meest realistische diaserie te maken van alles wat hij aan bamischijven, mexicano’s, loempia’s, kipcorns, smulrollen en lihanboutjes kon scoren in de vitrines van de lokale snackbars.

En aangezien hij van zichzelf al een asgrauwe hand van fotograferen had, hoefden wij ons over eventuele culinaire aantrekkelijkheid geen zorgen te maken.

‘Dit, heren’, wilden wij onze verbijsterde gasten maar zeggen, ‘is de Hollandse fastfoodmarkt. Good luck!’ De lunch was geen succes. Wel konden wij ons feliciteren met een geslaagde cultuurschok. Vooral op de haringen waren we trots. Ze hadden er niet één aangeraakt. 

Beeld: 123RF

premium

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen lezen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Advertentie