Ziggo

Ik word echt te oud voor die flauwekul. Mooie zin. En hij is van alle tijden. Je kon hem al gebruiken toen je op je twaalfde je plastic dinosaurussen weggooide. Je kon het herhalen op die camping op Terschelling, waar je voor de derde keer kotsend achter een toren bierkratten verdween. En tenslotte wist je het zeker toen je veruit de oudste was op een concert van Metallica.

Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
adformatie

Soms heb ik het bij reclame. Bijvoorbeeld bij die dingen voor Ziggo. Een nieuwe Monsieur Hulot wandelt vol verbijstering door de moderne wereld. Hij ziet de dingen en vraagt zich af. En ik vraag het met hem. Bijvoorbeeld: Waar gaat dit over? Waar is het voor? En vooral: Welke gek heeft hier voor betaald?

Ik zie Ziggo ook in de krant. Handgeschreven tekstjes met een snapshotje erbij. Ik zie een kanarie. die het Wilhelmus kan fluiten. En ik zie een mevrouw in badpak op een boot. Ze staat te golfen. De tekst zegt dat Ziggo op een boot was en een vrouw zag golfen.

Zo gaat het dag in, dag uit. En soms wordt het me te veel. Dan zeg ik die zin. ‘Ik word echt te oud voor die flauwekul.’ Het is een zucht van verbijstering. Maar ook van jaloezie. De jaloezie dat ze een klant zo gek gekregen hebben.

Elke artdirector of copywriter (m/v) wil diep in zijn hart maar één ding. Hij wil frapperen en poepjes laten ruiken. Eigenlijk schaamt hij zich voor de commerciële rambam die er uiteindelijk elke keer zo nodig bij moet. Natuurlijk, de reclame is een professioneel verlengstuk van de marketing geworden. Maar terwijl hij dat zegt, draait zijn hart zich om in zijn lijf. Hij wil spelen, lol trappen.

Ik weet dat het niet verstandig is om het toe te geven. Vroeger deed ik dat ook niet. Ik verpakte het clownspak in driedelig grijs. Onze Monsieur Hulot had de naam van zijn sponsor groot op de rug van zijn auto-coatte staan. Want er waren (en zijn) maar heel weinig adverteerders die het spel willen spelen. De gekheid moet als de wiedeweerga op een stokje.

We willen leuke dingen doen die niet verkloot worden door ‘koop dit’ of ‘doe dat’. We willen niet met de zware ketting van een groot, vet logo terug naar de aarde getrokken worden. Mooie, lange films willen we draaien met bizarre verhalen en surrealistische shots.

Ik kijk naar Ziggo en roep: Wat is dit voor flauwekul? Maar ik bedoel: Hoe is het mogelijk dat het mogelijk is? Ik geloof dat Ziggo iets is met telecom. Maar gelukkig weet ik dat niet. Ik wil het ook niet weten, maar ik vrees dat de grote afrekening spoedig komt. Uiteindelijk zijn ze niet gek, bij Ziggo. Helaas.

Intussen neem ik mijn pet af voor de mannen die het allemaal betalen. Zelden zag ik geld beter besteed.

Plaats als eerste een reactie

Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!

Word lid van Adformatie → Login →
Advertentie