Een stukje achtergrond informatie: de slash-culture. Ontstaan uit een redelijk onbeschreven fenomeen waarbij de mens zichzelf profileert als een alleskunner, netjes gescheiden door de ‘/’. Deze slasher’s hebben vaak kennis van meerdere vakgebieden, zoals: ‘schrijver’, ‘filantropist’, ‘art director’, ‘traveller’, ‘verzamelaar inheemse fecaliën‘, ‘koekenbakker’, enzovoorts.
Het is een logisch gevolg van een tijdperk waarin mensen binnen 5 seconden bepalen of ze een filmpje willen kijken, je wordt geacht jezelf te kunnen presenteren in ‘30 second pitches’ en hele levenservaringen worden gedeeld in 140 tekens. De westerse mens is een totaalbeleving, een imago, een merk. En de ene USP versterkt mogelijk de ander. Het lijkt dan ook op het eerste gezicht een logisch verschijnsel, maar je kan niet geloofwaardig overal goed in zijn.
Daarentegen is het, zoals vele social media strategieën voorschrijven, zeker zakelijk van belang jezelf in de markt te zetten als een specialist in je vakgebied en als een expert gezien te worden. Liever één duidelijke expertise, dan een grote verscheidenheid aan vage halfkunde. Zo zou je bij potentiële klanten ‘top of mind’ zijn als ze ooit iemand nodig hebben met juist die ene expertise, maar daar staat dan wel weer lijnrecht tegenover dat je ook ‘menselijk’ dient te blijven. Dus ook af en toe een tweet over mijn kat, die over m’n toetsenbord lopend, m'n halve opinie schrijft.
Zo sprak ik niet lang geleden een voedselfotograaf. De hele gang rook naar licht gewokte knoflook garnaaltjes en ik besloot gewoon eens aan te kloppen. Een goed gesprek over rauwe groente met de mooiste kleuren en verdikte witte verf als melk tot gevolg. Hij was de beste in zijn vakgebied en fotografeerde genoeg voedsel voor een weeshuis. Maar er klopte iets niet. Hij was niet gelukkig. ‘Ik fotografeerde vroeger ook auto’s’, zei hij met een scheef lachje. ‘Modellenwerk vond ik ook altijd leuk om te doen. Maar sinds mensen mij kennen als voedselfotograaf is dat alleen nog maar hetgeen waar ik voor gevraagd word’. Er hing een spinnenweb aan zijn meters hoge massief stalen statief.
Maar wat is dan de te volgen weg om je persoon als merk te laden?
Ik denk niet dat daar een eenduidig antwoord op te geven is. Maar mijn ongezouten mening geven kan ik wel: een slasher zou een doel voor ogen moeten hebben. Wil je je als filmmaker profileren, slash je dan die kant op. Neem dus filmmaker als primaire slash en verbreed deze met secundaire slashes. Dus wel filmmaker/mensen/autonoom/criticaster (meteen een duidelijker beeld van de persoon) en niet: filmmaker/muzikant/marketingadviseur. Deze slashes versterken elkaar duidelijk niet en maken je moeilijk te ‘bestempelen’. Want hoe out of the box je ook bent, mensen willen je graag in een hokje kunnen proppen.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!