Je zou denken dat woordvoerders van grote organisaties heel graag met journalisten willen praten. De afgelopen weken deed ik een journalistieke productie; we maakten een speciale éénmalige editie van een gerespecteerd vakblad. Dus moest ik woordvoerders bellen om commentaar, interviews, gastcolumns en ‘quotes’. Dat waren woordvoerders van burgemeesters, bedrijven met een beursnotering, ambtelijke instellingen en universiteiten.
Resultaat: nul. Ze bellen niet terug!
Irritatie na vraag
Dan maar een email gestuurd, met daarin duidelijk de reden waarom ik contact wilde. Plus de toezegging dat teksten mogen worden nagelezen en – in alle bescheidenheid – een originele insteek voor het interview, artikel of column. Ik wacht in de meeste gevallen nog steeds op antwoord.
Als je zelf dan nóg maar eens gaat bellen, dan reageert de secretaresse, receptioniste of iemand anders die inmiddels tussen de woordvoerder en de media in is geplaatst geïrriteerd: “Ze bellen u wel terug als er tijd is…”.
Navragen ho maar
In sommige gevallen kreeg ik uiteindelijk contact, maar moest ik echt mijn best doen om het toegezegde materiaal daadwerkelijk in handen te krijgen. En grappig genoeg heeft geen van de woordvoerders in kwestie ooit nog opnieuw contact gezocht. Niet om te informeren of het allemaal gelukt is met het materiaal, niet met de vraag waarom we niet iemand van hún organisatie hebben gesproken voor één van de artikelen.
Wat gaat hier mis? Waarom doen PR-mensen en woordvoerders niet wat ze moeten doen? Als een journalist belt, dan bel je terug en snel. Het is toch de bedoeling dat je product, je bedrijf, je directeur het verhaal kan vertellen? Je wilt toch iemand vanuit jouw organisatie naar voren schuiven als er een relevant platform is?
Druk met vergaderen
Willen we alleen nog maar praten met die anderhalve landelijke kwaliteitskrant en De Wereld Draait Door? Of kunnen woordvoerders het gewoon niet meer geloven wanneer er een journalist belt zonder commerciële bijbedoelingen? Of hebben ook de woordvoerders (adviseurs externe betrekkingen, directors concern communicatie en wat we nog meer aan titels verzinnen) het zo druk met vergaderen over kernboodschappen en merkemoties dat ze niet toekomen aan het handwerk? Wie weet het antwoord?
Ik ga een paar woordvoerders nóg maar eens bellen …
Foto: francoiscoguitto / 123RF
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!