Iedereen wil een challenger brand zijn. Tenminste, als je geen marktleider bent. Waarom? In plaats van tweede, derde of nog lagergeplaatste, ben je ineens het afgeslankte, efficiënte alternatief. Patsboem, met een nieuw etiket verander je van softe loser naar agressieve opponent. Van aangeschoten wild naar sluwe jager.
Natuurlijk weet u, net als iedere lezer, dat er meer voor nodig is dan jezelf tot challenger te benoemen. Je moet je er naar gedragen. En dat is nu precies wat mij zo mateloos verwondert. Zowel in het bedrijfsleven als in de politiek.
Iedereen wil een challenger brand zijn. Tenminste, als je geen marktleider bent. Waarom? In plaats van tweede, derde of nog lagergeplaatste, ben je ineens het afgeslankte, efficiënte alternatief. Patsboem, met een nieuw etiket verander je van softe loser naar agressieve opponent. Van aangeschoten wild naar sluwe jager.
Natuurlijk weet u, net als iedere lezer, dat er meer voor nodig is dan jezelf tot challenger te benoemen. Je moet je er naar gedragen. En dat is nu precies wat mij zo mateloos verwondert. Zowel in het bedrijfsleven als in de politiek.
Als challenger pak je op een positieve manier de zwakke punten van je opponent structureel aan. Ready, aim, fire. Het zwakke punt van de ander is aanvankelijk je bestaansrecht, tot je zelf de norm bent geworden. Perfecte voorbeelden zijn natuurlijk Ditzo en Easyjet. Maar ik krijg geen challengergevoel als ik naar de oppositie in de politiek kijk. De ene naar de andere verbitterde oppositieleider heeft met een vertroebeld vergrootglas het regeerakkoord doorgelezen en is het er verrassend genoeg niet mee eens. Onvoorstelbaar. Is er dan geen imagospecialist, marketeer, PR-man die enige invloed heeft op deze dino’s? Hoe krachtig is het om de zwakke punten beet te pakken en met een briljant alternatief te komen? Dan verdwijnt de azijnlucht onmiddellijk.
In het bedrijfsleven sturen strategische adviesbureaus veel klanten het domein van de challengers in. De mensch kenmerkt zich grofweg door twee soorten gedrag, avoidance en approach. Waar het verkrijgen van zaken (approach, de aanval) dominant dominant zou moeten zijn, blijkt in de praktijk vaak het tegenovergestelde. Avoidance, vluchtgedag is de regel, approach de uitzondering. Hoeveel SuitSupply’s hebben we in Nederland? En als ze er zijn, vragen alle experts zich af of een gewaagde campagne wel door de beugel kan. Wellicht jaloezie ten aanzien van de keuzes die SuitSupply al jaren maakt. Non-conformistisch en consistent.
De overeenkomsten tussen politici en het bedrijfsleven zijn groter dan we denken. In beide werelden is consensus de norm en betekent challengen dat je langs de zijlijn gaat staan roepen dat je het er niet mee eens bent. Willen we eindelijk eens van die crisis afkomen en echt innoveren, zullen we toch wat creatiever en positiever moeten worden.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!